Achtergrond

Voor mijn vijftigste kreeg ik van vriend T. iets dat hij introduceerde als een portret van mij. Van dat wat hij ooit gemaakt had met mij daarin, foto's dus, was deze toch wel het meest raak. Of ik het wilde hebben? Ja, natuurlijk wilde ik het hebben. Vol verwachting pakte ik het grote ding uit.

Ik moest vreseljk lachen. Want ik kreeg de foto van zijn hond in mijn kamer! Was ik dat? Ja, dus. Iets met trouwe honde-ogen die je recht aankijken. Zoiets. Sindsdien wordt ik elke ochtend wakker en kijk ik in de ogen van Boone, de hond, die helaas overleden is. Ik heb het portret boven op een boekenkast gezet.

Nu heeft hij zijn site vernieuwd en tot mijn verbazing zie ik onder het kopje 'achtergrond' weer die afbeelding! Dit ben ik dus, volgens hem én zijn achtergrond. En hij zet erbij: 'Beelden zijn soms sterker dan woorden'. Wel, daar laat ik het maar bij. Wie nieuwsgierig is, googelt op Thijs Rutten.

Er staat een citaat bij van Pseudo-Dionysios, waar ik me wel geheel bij kan aansluiten, dus ergens is de link de juiste: 'Naarmate we verder opstijgen, spreken we minder, en aan het eind van de opstijging is er alleen nog stilte, worden we één met het onuitsprekelijke'. Nu is mijn kamer vol zooi, in ene keer iets met betekenis. Grappig.