Vanmiddag leesgroep rondom de eerste brief van Clara van Assisi aan Agnes van Praag. Clara heeft van te voren in de brief verwoord dat Agnes wel een bijzondere ruil maakt in haar leven: in plaats van met de keizer te trouwen, met alle pracht, praal en luxe van dien, kiest zij voor de heilige Armoede en een leven vol lichamelijke ontbering. En zo was het echt indertijd: een koud klooster zonder cv, weinig eten, harde leefomstandigheden: brrrr.Agnes ontvangt een andere bruidegom: 'Jezus Christus, die haar maagdelijkheid zal behoeden.' Wat moeten we nu met deze woorden? Wat is voor jou maagdelijkheid?, vroeg ik. Het was ontroerend hoe allen aan tafel, drie zusters, een broeder en vier 'leken' zoals dat dan heet, getrouwd, gescheiden, ooit samenwonend, al dan niet met kinderen, cirkelden rondom ... ja, wat?
Een geheim toch wel. Rondom een ervaring. 'Maagdelijkheid': iets rondom een intense ervaring waar alleen maar God centraal staat. God: dat woord dat verwijst naar een ervaring van ruimte en intimiteit tegelijk, naar iets in de ziel wat puur, ongeschonden, gaaf en heel is, door alle pijn ellende, verdriet en tekort van het leven heen. Verlangen dat blijft branden en verwarmen: een heen-en-weer. En dat bleek nog meer toen men stamelend eigentijdse woorden gaf aan deze woorden van Clara:
Wanneer u Hem liefhebt, bent u kuis;
wanneer u hem aanraakt, wordt u reiner gemaakt;
wanneer u hem ontvangt bent u maagd.
Sommigen ervoeren in de stilte van de kapel soms letterlijk iets van een lichamelijke aanraking, anderen hoe je, hoe meer je je aandacht richt en kunt ontvangen, hoe leger je wordt: maagdelijker, kuis: omdat je je niet laat verstrooien...
Ach, wat zijn woorden? Het is een wonder dat er iets in de menselijke ervaring is dat je ten diepste, helemaal, totaal, laat thuiskomen. Bij wie of wat? ... Alle religieuze tradities hebben eigen woorden en beelden daarvoor gevonden. De kern van al dat is: het is voor een ieder mogelijk om een weg te gaan van harmonie, vrede en geluk.
