Nichtje L. zei daaaag!, toen ik dus zei haast te hebben en niet eens te kunnen bloggen over gisterenavond, want mijjn koffer kon vanochtend niet dicht, teveel spullen!, en straks heb ik leesgroep bij de Clarissen en vanavond is het weer voetbal kijken, dus weinig tijd om nog te passen en te meten met die koffer.
Dit blog staat dus waarschijnlijk ongeveer twee weken stil. Tenzij de kou en de regen me ergens naar binnen trekt, waar er ook is te internetten. De bieb op Terschelling? Ik ben na deze koude lente, beducht op kou en regen, vandaar dat die koffer nog niet dicht kan. Er moeten warme spullen uit: die extra trui of dat dekentje? Dat mag ik zo beslissen.
Van Oerol zelf verwacht ik dit jaar niet zoveel. Men krijgt nu een polsbandje om in plaats van een Oerolpaspoort, waar je ook stempels kon verzamelen van de kunstprojecten over het eilend. Een hele hap wordt daarmee al uit de verbeelding en het oorspronkelijke concept weggehaald: een soort droom van even in een andere wereld te belanden, met een eigen paspoort. Ik weet het: de bezuinigingen...
Dit was het dus. Ik eindig met de eerste zin, dan kan nichtje L. toch tevreden zijn, dat ze zoveel genoemd wordt, want o, ja, ze heeft net een prachtige tekening gemaakt met kleurige letters van Welkom, kom binnen in De Grondel, de naam van mijn wijkcentrum , met balonnen erop en bloemen en een smiley, en die hangt nu tegen het glas zodat iederen het goed kan zien. En ik zeg met de woorden van nichtje L: Daaaag!
