Grrrrondel

Grrrr.., wat is dat irritant! Koop je twee ijzeren boekensteunen op de Klaasmarkt, de rommelmarkt voor Het Goede Doel bij de kerk en dan kom je bij je fiets en dan zijn je fietstassen van de fiets gepikt. Die had ik ook maar op de grond gevonden, enkele dagen geleden en provisorisch op de bagagedrager gebonden dus een 'kenner' zag zo dat ze ervan af konden. Maar echt irritant is dat daarin mijn stevige groene stoffen tas zat waarmee ik altijd de stenen, takken en dergelijke voor de meditatie in het klooster vervoer. En die tas kleurt bij het bruin in het klooster en valt dus niet zo op als ik het ergens neerzet. Wat nu dan? Voortaan met een tas van Appie Heijn?

Ik heb een Grondeltje nodig, als bodyguard en klusjesman, iemand die over mijn fiets had kunnen waken en die de fietstassen allereerst er goed op had bevestigd.  Uuuh? ... Ja, dat is het brugje (erg in woord deze dagen met Rutte en Samson). Want dat stond in de krant en daar wilde ik over bloggen, maar ik moest eerst van mijn irritatie af.

De Grondel is de naam van mijn wijkcentrum en nog geen jaar geleden had ik geen idee wat dat dan was. Ik dacht eerst dat het wijkcentrum Gondel heette en dat vond ik wel leuk, gezien mijn liefde voor Venetië. Maar neen, het was GRRRondel, dus en dat komt van grondelen en dat is wanneer twee zwanen elkaar ontmoeten in het water en met hun zwemvliezen aan het watertrappen zijn. De wijk waar het wijkcentrum in staat heet Zwanenveld, vandaar.

Daar kwam ik ook pas later achter, want in het woordenboek stond dat de Grondel een visje is. Nadat ik een boost aan energie in het wijkcentrum probeerde te blazen, was er ineens een krantenartikel met de vette kop 'De Grondel rukt op'. 'Hé, heb je dat gelezen, mirjam?! vroegen ze in het wijkcentrum, nee dus, maar ze brachten het krantenartikel mee en sindsdien hangt het als grapje bij de bar. Want het ging over dat visje, natuurlijk.

En vanochtend stond er in Trouw: 'Grondeltje als bodyguard en klusjesman voor koralen'. De wetenschap heeft iets nieuws ontdekt: koralen die worden belaagd door giftige algen gedragen zich net zo als iemand die een inbreker hoort rammelen: ze bellen 112. Dat doen ze door stofjes in het water te lozen die werken als een chemische noodkreet. Binnen enkele minuten komen dan de bodyguards aanzwemmen in de gedaante van grondeltjes: baarsachtige visjes van slechts een paar centimeter lang. De visjes knabbelen snel de algen weg die anders dodelijk zijn voor de tere koralen.

Dit is ontdekt in de zeeën rondom de Fiji-eilanden en toevallig heb ik daar zelf ook lang geleden gesnorkeld. Blauw-groene visjes met grote verbaasde ogen, omringt met een knalrode rand, zo zien ze eruit op het fotootje en het komt me wel bekend voor. Die grondeltjes en de relatie van hen met het koraal is nog veel subtieler: ze brengen hun leven lang door tussen de kieren en de spleten van de koraalriffen en in ruil daarvoor knappen ze klusjes op voor de koralen: op afroep, als hun gastheer dat vraagt.

Zwemmen door een corridor van felgekleurde koraalriffen is een van de topervaringen van mijn leven.  Ik wil best wel een Grondel  zijn en aangezien ik dat nooit word, ben ik alleen maar héél erg tevreden dat ik erin werk.