Met vuur spelen

Gisteren was een groot deel van de Gemeenteraad op bezoek in het wijkcentrum. Het eerste wat ik dacht was: wat zijn ze allemaal jong! Ik ben toch  ergens blijven steken en associeer 'Gemeenteraad 'met oudere heren in een deftig pak. Dat was pakweg 50 jaar geleden zo, toen ik een kleuter was. Maar nu ben ik oud en er was misschien maar een leeftijdgenote bij de Gemeenteraad. Ik besloot het ijzer te smeden als het vuur heet is, dus toen er eentje van Groen Links een kopje thee wilde en ik hem die overhandigde, vroeg ik hem of er niet iets aan de prijzen van de drankjes gedaan kon worden: die zijn met ongeveer 30 cent per consumptie omhoog gegaan en ik zie voor mijn ogen mensen minder snel iets bestellen. Hij zou er naar kijken of voor mensen met een 65+- Pas er geen korting mogelijk was en hij zou me er persoonlijk over terugbellen. Ben benieuwd.

Een SP-raadslid sprak me aan.Of dat nou de beste oplossing was: een gymclub die straks 10 euro in de maand moest gaan betalen en die dan dus spaarden voor anderen, als ze zouden stoppen. Ze wist een veel betere oplossing: een vrijwilliger en die kon ook ergens het gymmateriaal vandaan halen. Ik zei dat de mensen héél tevreden waren, met die er nu was, dat het een professionele sportdocent betrof, die ook nog eens al het materiaal van de gemeente gratis mocht lenen. 'Maar dat is bijna 2,50 per keer!' riposteerde ze,' het kan voor niks!' Bah, denk ik dan, dat adagio van 'we zijn allemaal gelijk, wij werkend volk, verenig je en ik zit liever voor een dubbeltje op de eerste rang dan loge en dan wat betalen.' Even had ik een hekel aan de SP, alhoewel ik nog nooit wat anders heb gestemd. Het vuurtje dooft niet, maar was gisteren wel even bijna uit.

Dat blijft de kunst: vurig zijn en een vuur brandend houden. Er is een liedje naar me toegekomen van Adele Bloemendaal 5 voor 12 en daarin bezingt ze dat ze ineens bedenkt dat ze morgen wel dood kan zijn, dat elke dag werkelijk je laatste kan zijn: dus moeten we dansen, en zingen en spelen... En spelen met vuur' zingt ze. Dat heeft overdrachtelijk gezien, een negatieve betekenis: Wie speelt met vuur, die brandt zich, die moet uiteindelijk op de blaren zitten. Maar je kunt ook letterlijk spelen met vuur: de juiste temperatuur zoeken en  de ene keer is dat laaiend en heftig als de herfstwinden waaien en dan weer smeulend en dromerig, op een warme zomeravond.

Als de Groen Linkser, die ongeveer mijn zoon had kunnen zijn, mij terugbelt en werkelijk de moeite heeft gedaan om het in de gemeenteraad te bespreken, dan heb ik het spel met het vuur wel goed gespeeld. Die SP-ster zat er naast, wat mij betreft. Ik was zelfs bang dat ze water aan het gooien was op het vuurtje van Gymclub Veerkracht, die net lekker op stoom zit, door de stemming te bederven en te injecteren dat ze zich een oor laten aannaaien. Wie geen oog heeft dat er net een scheepje te water is gelaten, die mist iets van de bespiegelende kracht van het water.

Water en vuur: laten ze in evenwicht zijn, laat de ene de andere niet doven en de andere de ene niet verdampen: ach, wat is de wereld dan mooi.