Lichtnet

Alle thee was op in het Wijkcentrum, dus ik moest naar de groothandel. Die ligt op de weg naar het klooster, dus ik mikte het zo uit, dat ik daarna naar de Vespers kon gaan. Ik zou best vaker willen gaan, maar als het niet op je weg ligt, letterlijk en figuurlijk, dan zit het er niet in. Nu wel, dus ik wachtte in het bushokje op de grijze, grauwe dag die gisteren was, op zuster M. die klokslag 16.45u brieven naar de brievenbus brengt, tegenover het klooster, dan kan ik met haar naar binnen lopen en hoef ik niet aan te bellen. Het is tenslotte een contemplatief klooster en elk belletje snijdt daar door de stilte.

-He Mirjam, wat doe jij hier, het is nog geen vrijdag!

-Ik was in de buurt, dus ik dacht kom, ik ga naar de Vespers!

-A ja, wil je wat warms drinken?

-Nee, ik ga direct door naar de kapel.

-Nou, als je toch wat wilt drinken, je weet de weg hé!

Twee minuten later komt ze zelf in stilte de kapel in, dat is altijd zo: ze doet de brieven op de post en daarna gaat ze alvast in de kapel zitten. De meeste zusters komen vlak voor 5 uur naar binnen, behalve degene die orgel speelt. Ik geniet daarvan: het orgel dat aangedaan wordt, de zachte pufjes die het geeft en dan komt C. binnen, ontsteekt de grote kaars en doet daarna de lichten aan. Nu het alweer vroeg donker is, zit je tevoren dus in het schemerduister.

Het openingsvers wordt gezongen, die aloude woorden, waarmee dat wat altijd en eeuwig goed is en blijft (het klassieke woord is daarvoor God, de Levende) aanwezig wordt, de eerste hymne: ditmaal over groenende groei, waarschijnlijk geïnspireerd door Hildegard van Bingen, daarna de psalmen... en zo ontvouwt het zich.

Het fijnst vind ik om daarna nog in de kapel te blijven. Het is dan 'stille tijd' in het klooster tot 18.30, de avondboterham. Dan weet je dat er niemand werkt, niemand contacten met anderen legt en bezonken is in zichzelf, open voor... ja, allesomvattende liefde en licht, dat is het eigenlijk wel. Meestal zit ik dan in de kapel met de zusters M en M: de ene zit op een meditatiebankje in het gangpad, vooraan en de andere gaat in de andere hoek helemaal achterin zitten.

Nu had ik de ervaring dat we met zijn drieën een driehoek in de kapel vormden en ik zag plotsklaps bij ieder van ons het licht kieren.Alsof we vlak bij een deur zaten, waarachter er een zeeën van licht zijn, en die deur stond een beetje open en daar straalde het licht uit. En ik stelde me de kapel van het klooster in Velp -Grave voor, waar het nu ook stil was, zoals op zovele plekken, in al die kloosters, waar er ruimte wordt gemaakt voor dat eeuwige geheim. Ik zag een netwerk van licht ontstaan over de hele wereld heen. Een fijnmazig, fijnzinnig net dat alles en iedereen omspande en in zich opnam. Ook dat is de wereld waarin ik leef, dacht ik. Ja, dit lichtnet is even werkelijk als al het andere: Kijk maar, ervaar maar... Dank!