Deep End

Ik weet heel weinig van film en kijk wat me zomaar te hande komt en wat me wel leuk lijkt. Dat kan van alles zijn, van de Bourne-trilogie met die leuke Matt Damon tot...? Rare ervaring dan, om een film te bekijken waarvan ik dacht die net uit was, en toen bleek het een film uit 1970 te zijn! Ik heb het over Deep End, van de Poolse regisseur Jerzy Skolimowski. Een jongen van 17, de allerschattigste leeftijd bij jongens, geen kind meer en nog net geen echte man, heeft zijn eerste baantje als badmeester in een oud verlopen badhuis ergens in London in de jaren 60-70. Hij voelt zich aangetrokken tot zijn roodharige vrouwelijke collega, ontdekt zijn sluimerende erotische gevoelen en wordt ondertussen belaagd door oudere rijpe vrouwen in de badkamertjes.

Wat een schrik om dan in de Extra's, de hoofdpersonen te zien, zoals ze nu zijn en die elkaar nu, met de release na al die jaren voor het eerst weer zagen.  Die lieve ontwapende jongen van 17 is een oudere man en als je net uit die film komt dan is het verloop van de tijd ineens een wreed en gemeen gegeven. Weg onschuld, weg dromerij, weg schuchterheid... alles aangetast met een Weet Hebben Van ?  ...van alles waar je in het leven lidtekens van krijgt.

De film oogt dus, alsof het nu gemaakt is en dat komt ook omdat alles met een handcamera gefilmd is en dat is nu een fluitje van een cent. Maar toen was het een werkelijke een opgave, want je had alleen maar heel zware camera's, waar de camerman met assistent als een Siamese tweeling rondom de hoofdrolspelers hebben gedanst. De regisseur is ook schilder en dichter en dat zie je van de film af. De beelden en de kleuren kloppen,  en het verhaal wordt speels en losjes verteld en laat zich niet in een genre vangen, er zit ook een thrillerachtig element in.  Alle medewerkenden zijn het er nu over eens dat de kwaliteit van de film zo groot is, toendertijd de hemel in geprezen op het Filmfestival van Venetië, omdat de onderlinge chemie tussen allen heel groot was en er veel ruimte was voor improvisatie en experiment, terwijl de regisseur tegelijk precies wist wat hij wilde bewerkstelligen en vertellen.

Zou dat nu ook het succes zijn van Boer zoekt Vrouw, waarvan ik afgelopen Zonddag voor het eerst dit seizoen een aflevering zag? Alles drijft er op de chemie tussen de boeren en hun vrouwen en man, terwijl het verhaal van de ontluikende eventuele liefdes zeer zorgvuldig verteld wordt. Sommige verhaallijnen zie je in de loop van de jaren terugkomen: kordate vrouw en schuchtere man, boer die niet kan kiezen, boer die lomp is en onhandig en al struikelend zich toch een weg baant, De Vlam in de Pan... en dat gebeurt toch echt, er zijn al heel wat KRO-liefdesbabys geboren.

Tja, ik vind het wel een mijmering waard: Zouden alle mooie en goede dingen nou ontstaan uit een zeer gecontroleerde ruimte, waarbinnen de geest vrij kan waaien? Deze veronderstelling is er een, die ook deel uitmaakt van het kloosterleven, waar de titel van die film ook van toepassing op kan zijn, omdat het zo'n poëtische combinatie van woorden is, zonder eenduidige betekenis:  Deep End .