Dat denk ik: nu we na de meditatie koffie dronken met elkaar, dat doen we nooit, want we willen niet dat de woorden na de stilte weer alles bederven, dus we doen het 1 keer in het half jaar ofzo, want we willen ook een beetje kunnen blijven volgen waar een ander mee bezig is en dan heb je woorden te wisselen: van plaats en van eigenaar, van de ene leefwereld in de ander. Nu vertelde G. wat ze nou preceies beleeft had aan die Jehovagetuigen, waarvan ze de laatste keer vertelde wel gesprekken met hun te hebben, en uitleg van de Bijbel enzo. In de lift naar beneden had ze me veel eerder al verteld, met hen gestopt te zijn.
Dan hoor je weer hoe woorden kunnen beklemmen, hoe groepen vast kunnen zitten in hun eigen gelijk, hoe ze je willen bespelen en je proberen te raken juist door een vorm aan te bieden voor je diepste verlangen: het paradijs, vrede. En helaas: de groepen die daar vooral mee bezig zijn: die vallen allemaal onder de noemer religieus of godsdienstig. Het lastige daaraan is, dát er in elk van dit soort groepen, ook de Jehova, een ienieminie stukje zit van de louterende, gelukmakende ervaring is, die er is wanneer je er voor open staat: : licht, liefde, volkomen acceptatie van het leven... what's in a word...?
'Je bent wel goed gebekt, hé', kijk maar naar je weblog! zei L. tegen me. Aanvankelijk beaam ik dat dan maar. Maar eigenlijk... woorden zijn woorden zijn woorden... ik wil niet goed gebekt te zijn, maar ik probeer om in mijn woorden te wonen. Omdat ik geloof dat woorden werkelijk kunnen zijn, waarachtigheid en verbinding kunnen bewerkstelligen, wanneer je in je woorden woont. Bij dat wonen in de woorden hoort ook de ervaring en het besef dat dit tijdelijk is. Je woont erin, maar ze zijn als een auto, een voertuig, om je van de een naar de ander te vervoeren, om nieuwe uitzichten te leren kennen, of te delen dat je in hetzelfde landschap bent.
Om maar eens wat woorden te besteden aan dat raadselachtige fenomeen die 'woorden' heet. Ben ik nu 'goed gebekt' dat ik er een blogje aan kan wijden? Ik zeg liever dat ik woorden probeer te vinden. Soms vind ik ze, soms niet. Maar als ik er in woon, dan vervoer ik mezelf wel van de ene plek naar de ander, vanuit het verlangen anderen te willen ontmoeten.
