Bij Brigitte Nyborg, de premier, dacht ik op een gegeven moment: ze lijkt wel een kloosterling. Ze kán niet anders dan zich met volle overgave geven aan haar roeping, al verliest ze haar man Philippe aan een ander. Ze probeert sportief te zijn en ruimhartig, maar kan dat wanneer je nog gelooft dat de liefde tussen beide er nog is? Ze zegt tegen hem, die alweer op weg is naar zijn nieuwe vriendin: 'We horen bij elkaar, we gaan samen oud worden, het is toch niet gek dat we een moeilijke periode zouden krijgen, toen ik premier werd? Hij reageert: 'In wat voor wereld leef je eigenlijk? We zijn al 10 maanden gescheiden!' Even denk je: hij heeft gelijk. Zij is blind geworden in haar gewoonte om de machtigste van het land te zijn, ze denkt overal haar zin te kunnen krijgen.
Haar spindoctor Kaspar Juul draagt een geheim met zich mee. 'Ik heb altijd alleen van jou gehouden zegt hij tegen Katharine, journaliste bij TV1. Zij zegt: 'Als je van iemand houdt, dan heb je geen geheimen voor elkaar. Wil je niet, dat iemand getuige is van jouw leven?' Dan geeft hij haar een videoband en een plakboek: Hij is toen hij kind was door zijn vader en drie vrienden misbruikt en heeft op 12-jarige leeftijd zijn vader met een mes gestoken. Eindelijk vinden de twee elkaar.
In een volgende aflevering ontdekt Katharine een complot, waardoor de vredesonderhandelingen tussen het Noorden en het Zuiden van een Afrikaanse staat, die Denemarken gestart heeft (Birgitte gelooft dat zij dat kan en moet doen) meteen zouden mislukken. Daar staan ze dan tegenover elkaar: Kaspar, de spindoktor van Brigitte en zij, de journaliste wier beroepsethiek het is om de waarheid te vertellen. Hij neemt haar mee achter de schermen, waar hoop en bevlogenheid heerst. Wil je dit, al dit werk in een klap allemaal teniet doen? vraagt hij. En zij staat voor het dillemma: ben ik allereerst journalist en kies ik voor de waarheid ten koste van alles, of zijn er andere waarden die prevaleren?... Medemenselijkheid, oog hebben dat de wereld niet perfect is, maar wel soms nooit meer herhaalbare kansen in zich besloten heeft?
Ze kiest voor het laatste. Philppe, de man van Brigitte verbreekt de relatie met zijn nieuwe vriendin (ook heel pijnlijk, natuurlijk, want die houdt oprecht van hem). Kaspar Juul durft toch kinderen te krijgen, terwijl hij dat eerst niet wilde omdat hij de enge genen van zijn vader niet wil doorgeven. Brigitte is met verlof gegaan omdat zij het verkoos voor haar psychisch zieke dochter te zorgen en die dochter geneest langzaam, mede door het contact met Kaspar Juul die na de steekpartij ook in een inrichting heeft gezeten en tegen haar zegt:' Je bent bang en je voelt je heel alleen en door niemand begrepen.' Hoe ben jij er dan bovenop gekomen?' vraagt ze: 'Door toch gewoon tegen mensen te gaan praten en te ontdekken dat er toch naar je geluisterd wordt', zegt hij.
Dan ben je een lange weg gegaan. Als je uit een gezin komt met ouders die nooit naar je luisterden en je op eigen kracht ontdekt dat het wél mogelijk is dat jouw woorden betekenis hebben, dat het anderen uitmaakt wie je werkelijk bent ,dat je werkelijk met elkaar kunt praten en elkaar echt kunt ontmoeten en samen op weg kunt gaan. Het is mogeljk om je bestemming te bereiken en die bestemming is ook altijd: medemenselijkheid.
