Mijn tuin ziet er recentelijk weer anders uit. Ik kon bij een tegelfabrikant oude, afgeschreven scherven en stenen meenemen, gratis en voor niks. Dus ik legde een golvende lijn van lichte stenen naar het Boeddhabeeldje en zette een klein Franciscusbeeldje op gestapelde vierkante grijze stenen aan de zijkant, nu staat ie iets verhoogd zoals in een nisje, en van de scherven maakte ik aan halve maan aan de andere kant.
Gisteren legde ik in het lege deel aan de ene kant wat gestapelde ronde keien, tussen Boeddha en Franciscus, en nu heb ik als het ware een klein Zentuintje aan de ene kant! Wat een genoegen om daar strepen in te harken, golvend en daarmee de dag te beeindigen. Aan de andere kant bij het kleine vijvertje waar ik regelmatig kikkers in hoorde springen en twee donkere kikkers tegenover elkaar tussen de dotter zag in- en uitademen, staat een lachende grotere plastic Snoopy in een bloempot, met een poot de lucht in en Tweetie in zijn schoot.
Boeddha, Franciscus, Snoopy: alledrie wit, en ze geven wel zo ongeveer de drie geestgestelheden weer, waartussen ik het goed toeven vind. Zoals de vier in het vijvertje: een zachtoranje goudwinde, een feloranje goudvis en twee gemengd met zwart en wit, zo voelde ik me gisteren als een vis in het water op die paar vierkante meters die mijn achtertuintje is. Vol vogelgeluid: ook dat nog.
