Ik deed vanochtend mijn ogen open. Het was stil. Toen begon de eerste vogel te fluiten: tweet-tweet, net het geluid van Sammie als die wat van me wil.Ik keek op mijn horloge: 3 minuten over 5. Zo vroeg start het eerste geluid van de dag. Weldra vielen meerdere vogeltjes in en de geluiden van de kinderboerderij: boe-hoe en bééé. Een nieuwe dag, nog onbepaald; heerlijk zo'n dag die leeg is en ongerept.
Bij het ontbijt luisterde ik, evenals gisterenavond, naar mijn nieuwe downloadsessie met Sammie: liedjes van Caro Emerald. In een van de kranten van vorige week had ik gelezen dat ze een nieuwe cd heeft: The Shocking Miss Emerald, een lovende recensie. Ik ken haar voornamelijk van de Zomerfeesten, waar het me voor het eerst gebeurde meegedreven te worden in een samengepakte massa mensen. Ik kon er niet uit en liet me dus maar meeslepen door de aanstekelijke deuntjes.
Dat hebben alle liedjes die ik nu beluisterde: 'oorwurmen', iets in elk liedje blijft hangen en neuriet in je door. Maar er is meer. De liedjes bevatten laagjes met allerlei associaties: Oude nostalgische films, jazz, het deuntje waaarmee The Muppetshow begint, klassiekerige intro's, oude musicals, James Bond, een Frans kroegje, het circus... Ik zag eens een documentaire over haar en haar team en de heel bewuste strategie de ze hebben uitgezet om tot iets orgineels te komen. Dat is dus gelukt, gezien hun grote succes.
Bij mij blijft het liedje Riviera Life hangen. Maar ja, kom aan, ik had nog een meditatie te maken op Psalm 45. Het blijft een soort van leuke puzzel om oude woorden in een aansprekelijke context te plaatsen. Het is een liefdeslied, deze psalm, er spreekt begeestering uit: Mijn hart trilt van de taal der vervoering, zo begint het.
Nadat alles geschreven was, luisterde ik nog eens naar dat liedje en het grappige is dat de sfeer daarvan zich helemaal mengde met de woorden van de psalm. Ofwel waar ligt de kip en het ei? Ik geloof dat ik dit soort liedjes nodig heb om psalmwoorden te kunnen plaatsen in een visioen van een begeesterd leven: stralend, kleurig, met vrienden om je heen, een weg die je te gaan hebt:
Stralend wacht de koningsdochter binnen,
van goudbrokaat is haar mantel
een kleurige stoet brengt haar naar de koning,
in haar gevolg de meisjes, haar vriendinnen.
En Caro Emarald zingt:
I'll stop, thank you for today
I'm sure that by candlelight, I''ll be allright
and live a Riviera life.
So whenever my eyes get weary
I'm not fearing what life brings
Forever when times make me crazy
I'll know what I was meant to do
I've nothing at all to lose.
