Ik heb iets nieuws ontdekt: Worshipsongs heet het genre. Hoe krijgt de EO op haar jongerendagen een heel stadion vol? Dan treden er allemaal jonge musici op met aanstekelijke popliedjes die iets hebben waardoor het jonge hart in katzwijm raakt. Dat zijn dus worshipsongs. Veel van de liedjes zijn gericht naar een you, en als je niet goed luistert naar de woorden, dan kan dat iedereen zijn. Nou, niet iedereen: de you is betrouwbaar, liefdevol, vangt je altijd op als je valt, zet je in vuur en vlam en is altijd en overal te ervaren: 'Onder je huid en in een verre bergtop', zingt een liedje. De ideale geliefde, dus.
Ik luisterde naar liedjes van Matt Redman met titels als: Here for you, We are free, Fires, We could Change the world, Holy, Endless Halleluja, Magnificent, 10.000 Reasons. Ja, ja ja! Een steeds herhaalde beaming dat het leven, jij, een ander, de moeite waard is en er Wonder en Liefde doorheen straalt. En ik geloof dat het dan ook zo is: de kracht van woorden en muziek: ze roepen iets op en daarmee wordt het waar. Tenminste in dat hier en nu, als je die betekenis eraan kunt geven.
De liedjes van Leeland zijn meer verhalend: Count me in, Opposite way, Falling for you en alleen wie goed luistert, hoort dat de 'you' God is en/of Jezus. Maakt dat de wil, de intentie, het verlangen van die liedjes nu heel anders? Wat zijn woorden waard? Ik denk aan de liedjes van Huub Oosterhuis: die ene die niet in het nieuwe Liedboek van de kerk is opgenomen door de regels: Hij doet met ons, hij gaat ons in en uit. Volgens de feministen is dat seksistisch en Riet Bons-Storm noemt het een kleine overwinning.
Die naam: Riet Bons-Storm, die komt uit mijn brein gekropen uit de feministische theologische holen van heel vroeger. Ook toen al vond ik het een donkere naam, het heeft iets onheilspellends. Piet Geenen heeft er in Trouw van 29 mei een geinige strip van gemaakt: 'Hij moet ons eerst vragen of hij ons in en uit mag...'over overweldigende liefde mag zo niet gezongen worden. Wat wel mag is: 'Hij doet met ons in de praatgroep mee, hij ruimt de vaatwasser in en uit.'
Woorden zijn waard, wat wijzelve daar aan betekenis hechten: ze zijn niks waard, of alles. Ze vervluchtigen met de wind of ze zijn bloedstollend echt, levendwekkend of lachwekkend. De woorden zijn wat we er zelf van maken. Vandaag stond er een reactie van een predikant op de strip van Geenen: Hij kon het lied 'Gods liefde is als een wind...' ook niet meer laten zingen, sinds een paar pubers daarvan gingen proesten van het lachen.
