Massaal is dus: mensen op de aarde, over de gehele aarde. Dat vind ik nou een leuke gedachte. Het is toch wel een soort van daad van vertrouwen om in je eigen achtertuin, of op je balcon, of ergens op straat een beetje wezenloos de ruimte in te gaan zwaaien. Je doet alsof je gezien wordt en het wonderlijke is, dat iedereen elkaar ook ziet, in the minds eye.
Ik heb ook gedaan alsof ik ging kamperen, maar ik heb niet gekampeerd en toch voelt het aan alsof je het wel een beetje in het echt wél hebt gedaan. Het plan was om naar een natuurcamping te gaan van Staatsbosbeheer in Afferden, zo'n 30 klm buiten mijn stad. Maar de nacht ervoor was er zo'n noodweer, ramen sloegen open, het bliksemde en donderde, de volgende dag lagen er allemaal takken op straat, dat ik niet goed meer durfde. Bovendien wilde ik een droge tent hebben, omdat die binnenkort een vliegreisje gaat maken.
Ja, wat nu dan te doen? We besloten naar de bedachte plek te gaan, met een gasbommetje, een picknickkleed en het avondeten. We arriveerden er vroeg in de middag, we keken er rond, gingen er naar de wc (altijd een wijze om je ergens thuis te gaan voelen: een soort van territoriumdrift vermoed ik, zoals honden hun terrein afbakenen) en we bedachten waar we zouden kunnen gaan staan. Als we een tent hadden meegenomen.
Toen gingen we wandelen: de Maasduinse Rivieren-Duinwandeling, heel verrassend: rivierduinen, 10.000 jaar geleden ontstaan door de Maas, en daarop is nu een bos van loof en dennenbomen, heide en vennetjes van regenwater. En daarna, weer terug op de campingplaats, spreiden we het picknickkleed uit, ik had zelfs mijn kleine campingstoeltje meegenomen, bereiden een maaltijd en gingen we uitbuiken in de avondzon. Toen het wat kil en klammerig werd, reden we huiswaarts.
Je kunt dingen doen en tegelijk niet echt doen en dat het dan toch er ook wél weer is. Ergens. In the minds eye. Of door het oog van een camera, 1,44 miljard kilometer van de aarde. Je staat op die groepsfoto in ienie-minie-microscopisch en nog veel kleiner formaat, helemaal nooit in het echt te zien. Maar in je hoofd kan het een momentum zijn. Iets niet doen en tegelijk ook wel. Er niet zijn en tegelijk ook wel. De beperkingen van je eigen lichaam overstijgen: dat is de grandeur van de menselijke geest.
