Doesburg, oasedag

Gisteren hebben vriend E. en ik het absolute dieptepunt bereikt wat wandelgenoegen betreft. We wandelden namelijk NIET. Nou ja, hoe komt dat zo? Ik kwam binnen, na een enerverende trein- en busreis: de trein is heerlijk als ie het doet, maar als er dan een stroomstoring is en je wordt van perron naar perron gestuurd, om uiteindelijk in een touringcar over Nederlands snelwegen het kapotte stuk rail te moeten overbruggen, als je dan eindelijk binnen ploft en aan de koffie en koek zit, zoals gebruikelijk, dan zit je. 

Dan wil je al bijna niet meer aan verplaatsing doen. Alhoewel dat de verplaatsing is van je lichaam, waar je niet afhankelijk bent van een vervoersmiddel, dat zou toch ook juist heerlijk kunnen zijn. 'Vrienden op de Fiets', een goedkopere overnachtingsmogelijkheid, aangeboden door particulieren langs Nederlands landwegen schijnt dat als criterium te hebben: je moet aankomen zonder gemotoriseerende middelen. De fiets, een step, rollerskates, je eigen benenwagen dat mag en anders ben je niet welkom.

Maar die benenwagen die wilde gisteren niet zoveel meer. Misschien hadden we beide wel eventjes genoeg beleefd met de benenwagen. Ik in Terschelling, vriend E. in NY.  E.deed twee opties: wandelen, ja toch maar, vanuit zijn huis naar Almen, een bekende weg heen en terug. Of zullen we naar Doesburg gaan?, vroeg hij, dat wilde je toch altijd nog zien?

Ja!!! Doesburg. Een plaatsje waar ik alleen ooit langs geschampt ben, op de fiets en toen geen tijd om het te bekijken, want de weg moest toen worden vervolgd. Doesburg moest een mooi plaatsje zijn. En Doesburg ís een heel mooi plaatsje. Een van de zeven Hanzesteden, maaar klein, met een grote kerk in het midden, veel binnentuinen, middeleeuwse gevels, straten die organisch van de ene bocht in de andere elkaar omarmden.

In Doesburg waren twee heel goed gesorteerde tweedehandsboekhandeltjes, waar tegelijk ook andere spulletjes verkocht werden, zoals boerenbontservies, etsjes, grappige dingetjes. Waar er onder het genot van een drankje midden in de winkel gepraat werd over engelen, spiritueel ontwaken enzo. En bij de andere zat de eigenaar buiten in het zonnetje en vertelde dat het in Doesburg goed leven was, ook onder elkaar. Dat er veel georganiseerd werd op cultureel gebied, binnenkort vier dagen vol theater, kunst, spectakel en dat dit 100.000 mensen trekt.

Ach, Doesburg: al flanerend, in de zon op een terrasje, bloemetjes en bijtjes en boekjes: het komt me nu het deze ochtend alweer regende en het bewolkt is, voor als een kleine zonnige oase; het hele dagje was een oasedag.