Break away

Zo. De cirkel is weer rond. Merkwaardig hoe je brein het allemaal aan elkaar rijgt. Gisteren zag ik op tv de thriller The Pelican Brief, naar een boek van John Grisham. Die film heb ik wel al vier keer, minstens, gezien, op videoband en een oude tv. Gisteren kwamen de beelden crisp en helder door. Maar wat was er alweer zoveel verouderd! De tijd van de ouderwetse telefoons met kruldraad en alleen hier en daar stond een zeer ouderwetse computer en de hele film had een slow-tempo, terwijl ik het destijds juist allemaal zo duizelingwekkend snel vond gaan.

De acties, de achtervolgingen, de wendingen, ik vond het zó spannend. En dan natuurlijk het verhaal: een jonge rechtenstudente, gespeeld door Julia Roberts, waar ik wel een zwak voor had,  moet de strijdt aanbinden tegen een kwade wereld omdat ze vanachter de boeken en uit ouderwetse ladekasten een theorie uitbroedt over twee vermoorde rechters, die uiteindelijk de faam van de president himself zal aantasten. Dus ze moet uit de weg worden geruimd.

Tussendoor waren er van die ellenlange reclameblokken, waar ik het geluid bij afzette. Jeetje, dán lijkt de wereld helemaal niet veranderd! De bierreclame van Jupitel bevat alleen maar zeer stoere robuuste mannen, die het bier als het ware uit de grond stampen, en de lichte nieuwe frisdrankjes worden allemaal gedronken door blij lachende blonde vrouwtjes, op fietsjes in het park of al tennissend of met kindertjes om hen heen.

En vannacht droomde ik dat ik muziek van twee jongens kon kopen, maar niet op cd, maar op een kleiner rond schijfje en die kon aangesloten worden op de computer en zo zou het weer op een soort van Sammie kunnen komen. Ik snapte er ter plekke niks van, maar kocht wel muziek. Van Gallagher & Lyle, twee folkachtige zangers van heel vroeger en deze muziek, dat was hun oergrond, vandaaruit zijn ze geworden die ze waren, zo zeiden de twee verkopers me. Als puber heb ik twee LP's welhaast grijs gedraaid, eentje ervan heet Willie and the Lapdog en in eén liedje zitten de regels: Time slips away...

Dus vanochtend toch eens op YouTube kijken of er muziek van hen opstaat. Ik vond het nummer Break Away uit 1976. Ja, dat was de tijd van hun muziek en ja, natuurlijk kende ik dit lied.En nu komt het me voor dat daar precies de opdracht in staat die je als jong mens, maar ook veel later, op allerlei manieren, maar net niet zo heftig als Julia Roberts hebt te volbrengen: Break away: uit alles wat niet goed is en niet klopt, vooruit met de geit, door alle tijden heen van 1976 tot en met anno 2013 en weer verder: Break away, zoek naar wat waarachtig is, wees waarachtig.



PS: Op YouTube vind ik een cover van Among the Birks, het liedje waarvan ik dacht dat daar de regel: time slips away in voor kwam. Maar het is: And I can turn again to the morning my friend, time can't steal from me...