vrijdag 5 juli 2013

Broeder Dieleman

Het blijven mijn lievelingsdagen: wanneer je helemaal niks hoeft, de tijd kunt laten gaan en gewoon maar doen en beleven wat er zoal in je opkomt. Ik begon de dag dus met Broeder Dieleman op cd. Een aanschaf van Oerol: Alles is ijdelheid, naar het boek Prediker, zo heet de cd. Broeder Dieleman is geen broeder maar een man met gitaar en banjo uit Zeeuws Vlaanderen en hij heeft 10 jaar lang geschreven aan dit debuut.


Hij is wel afkomstig uit een streng gereformeerd milieu en ontkent niet dat hij wel wat heeft met bijbelse zaken. Het beklemmende ontworsteld, maar iets blijft er altijd in je zitten. Spot, humor, ernst, hij houdt van de afwisseling en van de verwarring ook, die hij opzettelijk of juist niet, hij weet het eigenlijk niet, schept. Zo vertelde hij in een interview op Oerol. Hij musiceerde ook met anderen, knallend hard, rock: dit vind ik eigenlijk het leukste!, riep hij en hij deed iets DJ-erigs met een vriend: hij mixte zalvende preken van dominees en aanverwanten met allerlei geluiden.

Op de cd staat één nummer, waar ook zoiets gebeurt: de stem van een preker, gemengd met muziekinstrumenten en de woorden van zijn lied. Verder klonk de cd precies zoals zijn optreden: het klonk alsof hij gewoon de volgorde van zijn cd heeft gespeeld. Ik zag 'm weer staan: lange man met donkere haarlok die hij steeds uit zijn ogen veegde, zeggende dat hij maar vier dagen van huis was, maar wel al heimwee had.

Dat is voorstelbaar als je de cd hoort. Zo verweven met het land, de zee, de natuur: geworteld, zo klinkt het. En er is die connotatie met bezinning, religie, zonder dat het opdringerig is, het vloeit ineen met de eenvoudige melodiën. Het eerste lied heet 'Morgen': Morgen weet ik meer van het leven, water drinken, liefde geven, hey,hey, hey...rond de bocht ligt de genade, komt ´t vallen uit de lucht, misschien als sneeuw, misschien als regen, misschien als vogels in een vlucht.



Het laatste liedje heet 'Vrouwe van de Polder' en is een waar Marialied, een gebed, als een weesgegroet. Tijdens het optrden vroeg hij aan iedereen om uit volle borst mee te zingen. Hij zong
Onze Lieven Vrouw van de polder
moeder van dit polderland
maant de storm tot stilte
houdt de golven in bedwang
zorg dat w ij in vrede leven
en de kinders nooit meer bang.

En toen moest iederen invallen
O Maria, zorg dat geen een van ons hier verloren gaat
LAAT ONS NIET ALLEEN...


Wis en waarachtig, daar stond een hele menigte mee te deinen en mee te zingen, van zacht, naar hard, hij dirigeerde en deed het voor. Ik zie geen verschil meer met een kerkse samenzang. Dat doet hij mooi, die Broeder Dieleman.