Dan zoek je naar iets van herkenning, ofzo: ditmaal doordat ik me natuurlijk wel kan inleven in Watson door haar uiterlijk. Zo vaak zie ik dat niet: iemand met Chinese trekken gewoon in een westerse context, Brooklyn New York, en dat het meestal geen enkele rol speelt, maar soms toch wel, even.
Watson heeft ooit een chirurgische fout gemaakt, de patiënt is overleden en sindsdien durft ze haar vak niet meer uit te oefenen. Ze wordt coach in de verslavingszorg en zo leert ze Sherlock kennen, die een periode ernstig aan de drugs was, afgekickt is en van Londen naar New York is verhuisd. Hij denkt razendsnel, leidt dingen af uit kleine details, maar is sociaal niet echt een ster. Teveel in beslag genomen door alle denkprocessen in hem. Ook in hem herken ik me, gedeeltelijk. Nee niet in het drugsverleden, ik heb nog nooit een joint gerookt, laat staan iets zwaarders.
Watson komt tenslotte te wonen in het huis van Sherlock, en van verslavingsbuddy wordt ze een detective-in-opleiding. Er is een mix van lijntjes tussen hen: van de oude buddy en de ex-verslaafde, tot het huisgenoot-zijn, van meester- en leerling-zijn in wisselende zaken: Watson leert speurderstechnieken, Sherlock Holmes leert emotionele en sociale vaardigheden.
Dat het zich in New York afspeelt is een leuk extraatje, omdat het een stad is die ik ooit graag wekenlang zou willen verkennen. Dus soms kijk ik met extra aandacht naar de straten, de gebouwen, de parkjes, de buurten waar ze in lopen. En dan doe ik het licht uit en ga slapen.
