Star Wars hoorde bij mijn generatie, alhoewel velen om mij heen het totaal gemist hebben. Bij deze generatie horen véél verhalen en daar hoort zeker ook het vervolg van Divergent bij die Insurgent heet van de young-adult schrijfster Veronica Roth. De wereld lijkt na een ramp nog weinig overlevenden te hebben en de samenleving is nu verdeeld in vijf facties: Vriendelijkheid, Oprechtheid, Eruditie, Zelfverloochening en Onverschrokkenheid.
De factie 'Vriendelijkheid' verzorgt de landbouw, het zijn de milieubewusten en spiri-new-agers van nu, in loszittende groen-oranje-bruine kleding. Oprechtheid: dat zijn de wetgeleerden en de rechters, de zwart-wit denkers en zo kleden zij zich. Eruditie zijn de wetenschappers in het blauw. De Onverschrokkenen zijn de krijgers die de samenleving tegen vijanden van buitenaf moeten beschermen, in het zwart met tatoos. De factie Zelfverloochening lijkt nogal op kloosterlingen, in grijs-beige tinten van ruwe stof. Eenvoud en betrokken zijn en niet in spiegels mogen kijken staan hoog in het vaandel en omdat het ze niet om zichzelf te doen is, zijn zij de bestuurders van de samenleving.
En dan zijn er heel weinig die Divergent zijn: zij passen niet in een van de facties en ze worden als gevaar van de samenleving gezien. En dan ga ik hier gewoon de clou vertellen van Insurgent: het blijkt dat 200 jaar eerder dit experiment door de mensen van toen in gang is gezet: hopend dat er mensen zouden opstaan die Divergent zijn, afwijkend dus, want van hun hangt de toekomst van de mensheid af.
Dat lijkt me een moderne wijsheid, die iets van zelfreflectie toevoegt aan het simpele onderscheid tussen goed en kwaad zoals in Harry Potter of Star Wars. Als we ter harte zouden kunnen nemen dat in ieder van ons een mix van alle vijf de facties tot bloei MOET komen, voor echte menselijkheid.... ach, wat zou de wereld dan mooi zijn.
