zaterdag 12 december 2015

Repair-cafe

'Dat zijn  leuke dingen voor de mensen', zoals Paul van Vliet met zijn typetje De Boer zei. Pas heb ik al die typetjes op een rij terug gezien en de Boer bleek ik zowat uit mijn hoofd te kennen. Dat lachje er ook bij, als een blèrende geit: he, he, he. Ook Bram van de commune zat er nog aardig in en wat ik nog niet gezien had is de reprise van Bram, veertig jaar later, waar hij een soort van ludieke, gewiekste zzp-er is geworden, nog steeds omdat die denkt dat dit het beste voor de wereld is.

Die wereld is rap veranderd, want wat helemaal niet meer klopte met mijn herinnering, was de eenvoud van toen op het podium.Wat nu slechte amateurverlichting zou heten, alleen maar enkele spots, het zeil van het podium in zicht, een microfoon met een draad die je met je mee moet slepen en naar je toe moet trekken. Veel van de gebezigde zinnen van zijn  typetjes zijn deel van de Nederlandse taal geworden. Nou ja, mijn taal, want het gaat snel met de taal, die steeds aan verandering onderhevig is.

'Dat zijn leuke dingen voor de mensen', dat vind ik nu ik vandaag  het repair-cafe bij mij op de hoek, twee keer de straat oversteken, bezocht heb. Allemaal een beetje bij toeval. Gisteren wilde ik mijn staafmixer gebruiken om de pompoensoep te pureren.  Dat kan ook goed met een stamper, weet  ik nu, en dan blijven er ook nog kleine stukjes pompoen heel, best lekker. Maar goed, staafmixer deed het niet en dat komt omdat die pas van de plank naar beneden viel. Dat was een zachte landing, maar toch funest.

Vanochtend ruimde ik oude kranten en tijdschriften op en kwam zo weer bij de opengevouwen bladzijde uit het wijkblad en verhip, vandaag was het repair-cafe, nog drie kwartier.  Ik snelde erheen, maar de mannen van het repair-cafe konden hem niet maken, ze konden het toestel niet in. Ik bedacht ter plekke ook nog een leeslamp thuis te hebben, eigenlijk al afgeschreven en  al in de schuur gezet, konden ze daar dan wat mee? Ik weer naar huis en terug met de staande lamp.

Ja! Er bestaan toch nog led -lampjes voor, die zo gemaakt zijn dat ze op de oude halogeen-aansluiting passen. De aan-uit knop deed het niet meer, maar dat kan ook van het vocht komen uit de schuur, maar ook gewoon omdat er een nieuwe schakelaar in moest. Wat een ouderwets sfeertje is dat. Gepruts en geknip met tangetjes, schroefjes losdraaien, alles doormeten met zo'n piepapparaatje. De Ernst waar zo'n ontdekkingstocht mee wordt uitgevoerd.

Ze konden ook dat tussendeel, de schakelaar, eruit halen en alle draadjes aan elkaar solderen, dan deed ie het ook, door  de stekker in het stopcontact te doen. Nou graag! Wachten tot volgende maand en ergens een schakelaar moeten gaan kopen en tegen die tijd het weer vergeten of niet kunnen: van uitstel komt afstel. Dus nou heb ik er weer een leeslamp bij. Heel handig voor bij het puzzelen. Dat zijn leuke dingen voor de mensen.