Gisteren in de bus, Let your love flow. Volgens mij was het een hit toen ik nog op de middelbare school zat. Ik werd er vrolijk van. Toen al vond ik dat van harte en nu nog steeds: Let your love fly, like a bird on a wing and let your love bind you to all living things and let your love shine and let you'll know what I mean, it is the reason...Terug uit Düsseldorf, hoorde ik mezelf bijna hardop meezingen met dit liedje op de radio.
Ik was naar de tentoonstelling The problem of God. Ik had wilde plannen om daarna ook nog naar een tentoonstelling van de schilder Zubaran te gaan, die zo prachtig stoffen en gewaden schildert,alsof de stilte erin hangt, maar de tijd ging om: meer dan drie uur lang heb ik alles bekeken, in een tentoonstelling waar de naam eerder voor mij 'De uitdaging van God' of iets in die trant had kunnen heten.
Omdat er een samenwerking was met de katholieke kerk van Duitsland, die de tentoonstelling tenslotte wilde confisqueren, is er erg de nadruk gaan liggen, dat geen een van de kunstenaars 'gelovig of religieus' is. Maar wat zeggen deze woorden nog, wanneer je ziet dat alle kunstenaars tenminste het religieuze erfgoed serieus nemen, als referentiepunten waar er over de grote menselijke gevoelens zoals liefde, lijden, passie, onmacht, pijn, verschrikking, verlossing enzovoort, gedacht is en verbeeldt is in zovele Bijbelse scenes?
Ik zou over bijna elke kunstenaar, sommige kende ik al van ander werk op de Documenta of de Biennale in Venetië, wel een blogje kunnen schrijven, maar doe dat niet. Ik noem hier alleen maar Andrea Buttner,die speciaal voor deze tentoonstelling een zaal vulde met o.a. grote zwart-wit foto's, van ramps, dat zijn die schuine plankjes die er op trappen gelegd worden zodat rolstoelers en slecht ter benigen er makkelijk overheen kunnen schuiven.Het worden een soort abstracte ruimtes. Ze schildert stenen,die ook op brood lijken en wijzende handen. Haar inspiratiebronnen zijn Theresa van Liseux met haar beleving van de kleine wereld,en Franciscus van Assisi met zijn eenvoud en armoede.
Mijn internettijd is bijna op. Dus terug naar het begin: Let your love flow... Zo had de tentoonstelling ook kunnen heten.
Een fijne kerstgedachte ook, zo in het begin van mijn kerstvakantie die mij straks naar het klooster voert en daarna naar Amsterdam, alwaar er misschien een computer is, maar misschien ook niet. En dan staat dit blog stil tot in het nieuwe jaar.
