‘Niemand houdt zich aan de anderhalve meter’, zei hij, ‘ik zie mensen ook uitgebreid elkaar omhelzen en knuffelen, wat moet ik doen, ik kan er toch niet tussenin gaan springen? En dan ben ik weg en dan zitten ze in hun caravans, dus het maakt niks uit, als ik er wat van zeg.’ Ja, ook het hele parkeerterrein stond vol auto’s tot en met de plek waar anders oude caravans stonden en er waren ook een paar auto’s langs de weg. Allemaal mensen die zich dus echt niet houden aan één bezoeker per dag. En mensen komen uit het hele land naar hier. Hij hield het bij met wie hij iets langer gesproken had.
Ik zag de wereldkaart in de New York Times met kleuren over de besmettingen. Nederland en Frankrijk kleuren er donkerpaars, zo ook Turkije en Zweden, het land dat in het begin als enige geen enkele maatregel trof, ook Polen is donkerpaars, maar Duitsland is donkeroranje, net als Canada en de US en Mongolië, terwijl bijna geheel Zuid-Amerika donkerrood is, net zoals Italië in Europa. Tja, en heel Indonesië is heel lichtbruin, daar is op Bali een groot feest bij de Bersakih-tempel, de moedertempel bij de heilige berg, iedereen hutjemutje op elkaar. Ook Nieuw Zeeland en Australië zijn lichtbruin en die gaan een reisbubbel met elkaar maken.
Vriendin W. in Nieuw Zeeland vroeg of ik op mijn verjaardag nog iets leuks ging doen, voor haar is COVID-19 al verleden tijd. Maar Nederland hoort dus bij de landen met de allerhoogste besmetttingsgraad en versoepelingen worden aangekondigd die geheel aansturen op een test-samenleving... En alweer: de rijken en de middle class kunnen hier aan deelnemen, de armen kunnen zich die testen helemaal niet veroorloven. Wat een raar psychologische mechanisme om blij te zijn met Rutte, die het land door de crisis zou leiden. Jawel, het klopt toch: die op hem stemden, dat is natuurlijk ook geheel ondernemend Nederland...
Gisteren had ik een wat rare dag. Elke keer als ik mij voornam om mij in dikke winterkleding te hijsen om een stuk te wandelen, dan bleek het ineens weer te gaan regenen, heel apart, ook dit: door het ene raam zag ik de zon verdwijnen door het andere raam werd het heel snel donker en hoorde ik de regen al. Dus ik had ’s avonds helemaal geen lichaamsbeweging gehad. Toen ontdekte ik zappend Beyoncé. Zo’n naam van een zingende grootheid. Dus nu zong ze met die krachtige stem op dat grote nieuwe tv-scherm van mij, met haar lichaam dat kan bewegen als elastiek. Ze wordt van alle kanten een icoon en rolmodel voor vrouwen en mensen van kleur genoemd. Liggend op de stretcher, ‘danste’ ik mee op YouTube filmpjes. Verhip, ik kende best wel wat liedjes, die ik op een echte dansvloer mee voltrokken heb, zoals Halo en Run the World (Girls). Zo had ik even mijn eigen feestje. Je moet toch wat in deze tijden.
