Zaterdag was hij voor het eerst op bezoek, zat op mijn bank zich te koesteren in de zon en zei: 'Dit wil ik ook!' Al zo lang voornamelijk binnen in zijn huis in Amsterdam had hij nauwelijks een zonnestraal tot zich genomen, want zijn appartement ligt op het noorden en hij heeft geen balkon. Ja, dat was mij al opgevallen gedurende de vele jaren dat ik in zijn huis zat wanneer hij op reis was.
En hij had zich verbaasd over de perfecte locatie hier: vanaf Barneveld met de motor al de bossen in en dat het hier op het einde van de autoweg is, en het bos begint en centraal gelegen met rondom naar alle kanten de Veluwse bossen en heide. Ik zei hem dat ik wel twee huisjes wist die nu leeg stonden en hij wilde ze wel zien. Maandag mailde hij naar de receptie, maar kreeg twee huisjes terug die veel en veel duurder waren, boven het budget, hij had het idee al een beetje naast zich neergelegd, maar op dinsdagochtend mailde ik hem, met foto’s van lege kavels en raadde hem aan direct te mailen naar het mailadres van F. die mij mijn huisje heeft verkocht met een open vraag of daarop misschien iets gerealiseerd kon worden. In mijn ervaring was dit adres gekoppeld aan zijn telefoon want hij had mij ooit direct na een verzonden mail terug gemaild.
Heel laat op de middag kreeg hij een mail terug en daarin noemde F. dat ene huisje hierachter, waar we al binnen hadden gekeken, ik zou niet op het idee zijn gekomen om gewoon te voelen of de deur open is en dan naar binnen te stappen, maar Y. wel. Ik kreeg zijn telefoontje terwijl ik nog aan het wandelen was en hij vroeg of ik foto’s van het huisje wilde maken voor de schemering viel, ik snel naar huis, belletjes om te overleggen, nog een ronde extra foto’s en pas rond 20.30u kon ik mijn avondeten bereiden. De conclusie was dat hij het huisje zou nemen, als deze een kwartslag gedraaid kon worden, richting de zon.
Dat kon niet, zei F., en deze verplaatsen naar ergens anders kon ook niet, alles was al verkocht of er waren andere plannen voor en er waren op de markt ook sowieso al bijna geen tweedehandse chalets meer beschikbaar, de prijzen stegen heel rap (Ja, dat idee had ik al), maar hij had er nog één, maar dan moest je wel een beetje handig zijn (ik moest stiekem lachen, want Y. is héél handig) en er zelf in willen opknappen en die had de hele dag zon.
Hij reed ons in het golfwagentje ernaar toe, het ligt bij een groot kampeerveld dat ik de hele winter leeg heb zien staan, terwijl er iets hoger in de punt steeds gewerkt werd: iets werd er afgebroken, er waren zaag -en graafmachines en toen kwam er een moment dat ik er langsliep en dacht: hé, dat is een mooie plek geworden! En dit is het geworden: Here comes the sun! Ik vind het heel gezellig.
