Nu het waarschijnlijk is, dat dit de laatste keren zijn dat ik deze gang zal maken, het even in beeld brengen. De 150 meter naar de bushalte, de uitzichten op de eilandjes eromheen, vanaf de oversteek van Lido naar Venetië.
Zó zie je het liggen, op een heldere dag, met de bergen op de achtergrond. In de winter zie je dan zelfs sneeuw op de toppen, althans volgens Donna Leon, door de ogen van inspecteur Brunetti.
Ik had de beste plek op de boot, linksvoor, en heb de hele route gedaan, met lijn 1 van Lido, door het Canal Grande en eindigend bij het voormalige Clarissenklooster, tegenover het station en naast Piazza Roma, waar je met bus en auto weer naar het vasteland gaat.
Soms druk met véél verschillende boten, maar er zijn ook momenten dat je je even terug in oude tijden waant, alhoewel het er toen misschien tjokvol handelsboten en vissersboten was.
Ik ging lezen in wat vroeger de kloostertuin moet zijn geweest. Zou er iets van een wandelbrug zijn geweest, van klooster naar kerk, nu een hotel? Nu keek ik op de nieuwe, moderne wandelbrug die Piazza Roma verbindt met het oude Venetië. Een oude man half in slaap tegenover mij. Tot 18.00 was het druk in het kleine speeltuintje. Een oma (?) leerde een kind in een boom klimmen
Flaneren door de stad. Er zijn nog wel toeristen, maar niet meer overwegend veel. Nu zie je de Venetianen veel duidelijker. Het is een verademing, die rust.
Het thema van deze keer; de gezichten op gebouwen, de beeldenrijkdom.
De gezelligheid bij de bars en de terrasjes, velen met een Spritz en chincetti, kleine Venetiaanse borrelhapjes.
Nog een nieuwe sfeervolle boekhandel ontdekt, met een groot Engelstalig assortiment. Het gaat mij om dat boek van die Nigeriaanse schrijver. Naar de nieuwe van Ian Mc Ewan en Dan Brown ben ik ook benieuwd. De eerste bladzijde van het ene boek beschrijft iets van de wereld van over een eeuw, het is een klimaatroman, de laatste laat het hoofdpersonage met haar brein ‘ergens’ leven, ze denkt zelf even dat ze dood is, maar het heeft met neurowetenschap en AI te maken. Beide dé thema’s omtrent de toekomst van de mensheid.
En dan op het einde na zonsondergang het uitzicht vanaf de Rialtobrug in sepiakleuren.
