Ik moest er een beetje om lachen: Als je in Essen woont, moet dat dus je lijfspreuk zijn:
Essen mitten in Europa
Ik stel me iemand voor die dat bedenkt en dat dan voorzichtig lanceert en dat iedereen dan nog eens achter de oren krabt en zegt: verrek het is wél waar, laten we die maar op ons aankomststation plakken.
Ik keek op Google Earth en het klopt ook enigszins: Essen is het centrum van Europa.
Er hing ook een grafisch sterk bord met allemaal zwarte pijlen de hoogte in, alleen snap ik de betekenis niet. Ook sterk, zo’n gebouw aan de kant van de weg: alles versteend, maar ook hier moet iemand ooit bedacht hebben: we laten wingerd groeien in de spatie en over heel veel jaar lijkt het net alsof we midden in het groen leven.
Dit zijn het soort gedachten terwijl ik vegeteer in de Flixbus, de rit van Frankfurt naar München zelfs liggend. Het enige wat ik doe is door mijn ooghaartjes naar buiten kijken, lezen lukt mij niet in een bus en wifi deed het maar héél kort. Ik vind het bést. Mijn lichaam laten vervoeren en verder niks doen, helemaal niks.
De bus gaat heel snel Duitsland in en daar is het zo uitgestrekt en groen. En de lucht werd allengs blauwer, naar het Zuiden.
De vorige keer was mijn hoofdgedachte: ja hier kan ik mij wel roedels wolven voorstellen, overal; Nederland is daar te klein voor. En nu dacht ik hetzelfde over windmolens. Die staan hier fier in de ruimte groene stroom op te wekken, in Nederland levert het voornamelijk ‘landschapspijn’ op.
Ja, ik ben onderweg naar Venetië.
En nu zit ik op de grond op de bovenverdieping van het station in München, wachtend op de bus die mij in de nacht de Alpen overbrengt.
Zittend op de vloer. De zwerver in mij vind dat bést. Ik word nu door een schoonmaker weggestuurd, ze gaan dicht.
Ik ben de laatste
Buiten doet de wifi het ook. Ik heb zonet talkshow EVA gezien, nu maar even het Journaal, voor het Nederlandse thuisgevoel.
De hele rit voor 33 euro.
