Dat is een feestelijk bloemetje waard! De camping gaat zéér waarschijnlijk toch nog weer open in 2026! Weer een soort van toekomstperspectief; het lichte gewicht van afscheid-aan-het-nemen viel meteen van mij af.
Dat er weer de mogelijkheid is, dat ik dit volgend jaar allemaal weer terug kan zien, is enorm fijn.
Ach…en alles verandert en blijft in beweging…dit rode tentje waar ik minstens tien jaar lang een ouder echtpaar in zag, ze herkenden mij ook, elk jaar opnieuw. En toen kwam er een jaar dat hij alleen maar onderuitgezakt op een stoel zat, hij had een hersenbloeding gekregen, en zij alles deed, terwijl hij met scheve mond aanwijzingen gaf. Het jaar daarop waren ze verdwenen.
Jongeren hadden het over genomen en maakten er een hippe BBQ plek van, met muziek en veel stoeltjes en tafeltjes en lichtjes tussen de bomen.
Die zijn nu al gestopt in het naseizoen, dat echtpaar was er altijd.
Nog een dagje op de bijna lege stranden; voor volgende week is er regen voorspeld. De sfeer is er eentje van: je koesteren in de zon, nu het nog kan. Lekker daar, waar we anders nooit mogen zijn. Er wordt alvast een hek met gaas gebouwd voor het reservaat dat volgend jaar de betalende gasten scheidt van het gepeupel. Er rijden tractoren met opgestapelde strandparasollen, die in containers worden opgeslagen. Nóóit geweten, want ik kom alleeen in het zomerseizoen, maar straks bouwen die tractoren een metershoge wal van zand over het hele strand. Wel slim, zo kan de zee niet het hele strand opslokken.
Wel fijn, dat iemand de moeite heeft genomen om ook hier, op het eiland Lido, in de weldadigheid van een mondaine badplaats, de stem van Palestina te laten horen. Dit barretje was drie maanden geleden ook dicht, misschien het gehele seizoen niet open geweest?
En toen was er die perfecte avondschemering op mijn lievelingsplek. Wat een kleuren!
