Zó kan de skyline van Venetië ook zijn. Vanaf de vaporetto die van Punta Sabione kwam.
De boot voer op de heenweg langs de camping en langs de sluizen die de zee moeten stoppen om de lagune weg te spoelen. Daarna liep ik plots in het Italiaanse platteland. O, ja: dát is natuurlijk ook zo geweldig van Venetië, géén auto’s!
Ik was op onderzoek, naar een camping. Maar nee, dit zal ik nóóit gaan doen; bijna een half uur van de vaporetto. Ooit, in 1982, was er een camping aan het water met een strand ervoor, vlakbij de boot…
Tevoren het kerkhof op Lido bezocht. Zo’n los eindje. Ik bezoek altijd kerkhoven als ik ergens ben. Langs de muur van deze wandel ik dus al vijftien jaar.
Daaraan grenzend, een Joodse begraafplaats. Betekent dit dat de Joden uit het getto in Venetië geen laatste rustplaats kregen op het dodeneiland? Ook dit kleine stukje Lido met een kanaal en aan de ene kant de weg naar het strand, aan de andere kant de lagune, had ik nog nooit bewandeld. Om je weer eens te realiseren hoe selectief en beperkt je eigen zicht is.
Ik heb de uiterste punten van de lagune bevaren; via de buitenring door het kanaal van Guidecca, bij het station gauw weer het labyrint van Venetië in. De kerkklokken luiden. In de ene kerk het opzeggen van de rozenkrans door vier vrouwen, vlak voor de mis, in een andere Russisch orthodox gezang. Zomaar even in een kerk zitten is voor mij óók een attractie van Venetië.
En tegelijkertijd die wereldse levendigheid. Er was een sjiek diner aanstaande in de oude vismarkt. De opbouw daarvan heb ik de afgelopen tijd gezien vanaf de vaparetto.
Van oudsher is het zo; de route van Rialto naar het San Marcoplein is vol met winkeltjes en eetgelegenheden. Ik kwam langs een etalage van Pierre Cardin. Een oeroude herinnering sprong in mij op. Zowel Vader als Moeder waren dol op dit merk en dat sloeg over op mij. Was het een bronche die ik uiteindelijk van hen kreeg? Ik snap uiteindelijk niet veel, geloof ik, van de belevingswerelden van mijn ouders…
Langs de winkel van de professionele kledij voor de gondeliers met een foto van de eerste vrouwelijke gondelier. Overal, dus ook op het San Marcoplein is men al klaar voor Aqua Alta. Einde zomerseizoen, begin van de herfst.
