Zaterdagmiddag sfeer in de stad. Mensen die borrelen en samenkomen, een vrouw in het roze sloot net haar roze winkeltje.
Palestina is ook aanwezig.
De moeite om al die bloempotjes op te hangen tegen die oude stenen muur, de wijze waarop mensen in deze stad bewegen, geen grote stappen en haast schiet ook niet zo op.
Soms loop je door lege straten en dan opent een deur zich en komt er een vrouw uit die haar hondje gaat uitlaten. Of je hoort stemmen echoën en dan staat er een groepje mensen na de afslag om de hoek. En ineens weer een oude kerk.
Ik wilde een boek gaan kopen. De eerste boekhandel La Toletta had het niet in het assortiment, de tweede bleek dicht tussen de middag. Beide, daar liep ik zó naar toe, door de kronkelwegen van Venetië, maar de derde, die ik pas ontdekt heb; ik wist wel ongeveer waar het lag. Het werd een prima reden om weer door Venetië te gaan dwalen. Nét toen ik het bijna had opgegeven, deze te vinden, verscheen het. Er is kennelijk een nieuw boek over Franciscus van Assisi. Mijn boek staat tweede in hun toptien.
Meteen bij een put op Campo San Pollo gaan lezen. Nu weet ik dus dat wanneer ik onder de doorgang ga, in de rechterbovenhoek, ik bijna rechstreeks bij die boekhandel uitkom. Voor een volgende keer. Ik neem maar even, voor mijn eigen gemoed, aan dát ik er over een jaar weer kan zijn…
De sfeer van Zaterdagmiddag dus. Een familie laat zich uitgebreid fotograferen op het plein. Wat moet het ook een verademing voor de Venetianen zijn, dat toeristen hun stad niet meer domineren…
Ondertussen een klein regenbuitje, dus het gras bij San Trovaso was nat, de kerk was wel eventjes open.
PS
Zondagochtend, een blauwe lucht. Toch nóg een keertje naar het strand?
