Na een ochtend met motregen in de tent, ging onverwachts de zon toch schijnen en wandelde ik naar het strand. Apart licht op de muren.
Echt niet meer verwacht, maar daar lag ik dan weer.
Helemaal niet meer verwacht; de ‘ijscoman’ kwam! Lachend haalde hij een verrekijker tevoorschijn, hij had zich afgevraagd of ik er zou zijn en hij zag me dus liggen. Een Granita Anice Grande. Het zou wel niet lang meer duren, die zon, hij wees naar de opkomende wolken. Dat ging in één keer snel.
Hij draaide zijn kar nog binnen oogafstand en liep al zwaaiend weer voorbij, terwijl mijn beker nog meer dan halfvol was. Ik zag hem voor het eerst niet in zwembroek.
Nooit bedacht waarvanuit hij eigenlijk het strand op komt. Ik zag hem afbuigen en ging op ontdekkingstocht. Nee maar, er blijkt bij het begin van het vrije strand, een strandtent te zijn, voor de gewone mensen! Het grenst aan het enige stukje duingebied.
De vaporetto op, waarheen? … Impulsief naar de winkelstraat en ineens zat ik met frietjes en een hamburger bij Mc Donalds. En daarna kocht ik, even impulsief, een kleurige nieuwe afwasborstel bij Pylones; voor een clownesk zonnetje in mijn boshuisje.
Ook nog even in het oude theater dat nu een supermarkt is. Drie maanden geleden dacht ik dat er een systeemplafond in gebouwd was, maar dat bleek een andere supermarkt, deze is juist gerenoveerd, het theater in volle glorie met schilderingen tot en met het plafond, rondom al het eten.
En ik liep het Joodse getto in, terwijl het al donker was en de winkels dicht. Dan ervaar je beter, hoe uitzonderlijk deze wijk is. Als enige in het oude Venetië, met ‘hoogbouw’, meer dan vijf verdiepingen, met smalle ramen en aan beide kanten die bruggen die weggehaald konden worden, zodat de Joden hun getto niet uit konden… Al gebouwd vanaf de 15 e eeuw… Hoezeer is deze paria-behandeling opgeslagen in hun genen?…
In de tent keek ik naar EVA, die eindigde met dit oerliedje, die voor mij gekoppeld is aan eindeloos de quickstep doen op dansles en zondagse dansavonden met mijn eerste echte verliefdheid, de jongen A.B. ; hij haalde mij thuis op met zijn brommer. Met zijn bandrecorder hielden we klassenfeestjes in een opgeruimde kelder bij mij thuis. Brommer en bandrecorder zelf bij elkaar gespaard met zijn baantje bij de bakkerij op Zaterdag. Ik vond hem stoer en lief.
