ONZICHTBAAReen zucht is onzichtbaar
net als de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles wat mijn hoofd verzint.
(Uit: Jij bent de liefste door Hans en Monique Hagen)
Mirjam en ik vinden dit gedicht mooi.
- Waarom vind jij het mooi? Vraag ik.
- Gewoon, het gedicht is gewoon zo mooi...
- Maar waarom dan?
Stilte.
Zusje bemoeit zich ermee: Wat doe jij Lisa, als je niet kan slapen?
- Nou, als ik niet kan slapen, dan ga ik dolfijnen tellen en dan val ik vanzelf in slaap...
Zusje doet een duit in het zakje: Onzichtbaar is de liefde die in je hart is...
Lisa: 'Ik ben wel drie keer op de aarde!'
- Hoezo?
- Nou omdat er liefde in mijn hart is en in dat van jou... en dat van papa: dan ben ik al drie keer op de aarde.
Zo, vraag ik, en heeft dit allemaal wat met het gedicht te maken?
Misschien wel, antwoord ik maar voor iedereen.
Lisa zegt tot slot, nadat ik het blogje heb voorgelezen: dat is het geinigste blogje dat ik ooit heb gehoord!
