Wat heb ik vandaag toch weer mooie dingen gezien. 'GO CHINA!' heet de gezamenlijke oproep van het Drents Museum in Assen en het Gronings Museum.Het beeld dat me achtervolgt zijn de kleine schoentjes gemaakt van menselijk haar van de kunstenares Leung Mee-Ping. Zo klein als de ingebonden voetjes van Chinese vrouwen, vroeger. Of zijn het kinderschoentjes?
Ze heeft gedurende zes jaar menselijk haar verzameld in meer dan honderd landen. Dat haar heeft ze gewassen en 10.000 schoentjes, blond, bruin, zwart, van gemaakt, gewoon in haar eentje in haar appartement. Dat had iets weg van meditatie, zegt ze zelf. Er kwamen allerlei emoties via dat menselijk haar, zomaar heel dichtbij: eenmaal begon ze uit het niets te huilen.
Die schoentjes staan allemaal in dezelfde richting. Alsof ze iets willen zeggen van: kijk, maar we lopen met zijn allen naar hetzelfde toe. Waarheen? .... De installatie heet: 'Memorize the Future'.
Shi Guorui bouwde in een container een grote camera obscura en zette die op verschillende plaatsen neer in Beijing. De lens stond acht uur open en Shi Guorie was daar steeds bij. Zijn aanwezigheid daar, noemt ook hij, een vorm van meditatie.
Het resultaat zijn grote, ijle zwartwit foto's van flatgebouwen en het nieuwe 'vogelnest', een olympisch stadion ontworpen door Ai Weiwei. Alles wat beweegt, de mensen die voorbij spoeden en werken, legt de camera niet vast. Daarvoor zijn ze te kort in beeld. Alleen de materie blijft plakken.
En dan had je natuurlijk de soldaten uit het terracotta leger van Xi'an in het Drents Museum. Prachtig. Allemaal anders, de een staat robuust en stevig, de andere wat weifelender. E. vond de gezichten wel wat statisch, maar ik niet. Het zit natuurlijk in mijn genen, dat ondoorgrondelijke, lachten we.
Vergankelijkheid en het verlangen daar boven uit te stijgen. Het gegeven dat het stoffelijke alleen maar aan je plakt en je met huid en haar daaraan bent overgeleverd: dat hebben deze 3 projecten met elkaar gemeen. En ze komen extra direct binnen in deze zomerhitte.
Die schoentjes staan allemaal in dezelfde richting. Alsof ze iets willen zeggen van: kijk, maar we lopen met zijn allen naar hetzelfde toe. Waarheen? .... De installatie heet: 'Memorize the Future'.
Shi Guorui bouwde in een container een grote camera obscura en zette die op verschillende plaatsen neer in Beijing. De lens stond acht uur open en Shi Guorie was daar steeds bij. Zijn aanwezigheid daar, noemt ook hij, een vorm van meditatie.
Het resultaat zijn grote, ijle zwartwit foto's van flatgebouwen en het nieuwe 'vogelnest', een olympisch stadion ontworpen door Ai Weiwei. Alles wat beweegt, de mensen die voorbij spoeden en werken, legt de camera niet vast. Daarvoor zijn ze te kort in beeld. Alleen de materie blijft plakken.
En dan had je natuurlijk de soldaten uit het terracotta leger van Xi'an in het Drents Museum. Prachtig. Allemaal anders, de een staat robuust en stevig, de andere wat weifelender. E. vond de gezichten wel wat statisch, maar ik niet. Het zit natuurlijk in mijn genen, dat ondoorgrondelijke, lachten we.
Vergankelijkheid en het verlangen daar boven uit te stijgen. Het gegeven dat het stoffelijke alleen maar aan je plakt en je met huid en haar daaraan bent overgeleverd: dat hebben deze 3 projecten met elkaar gemeen. En ze komen extra direct binnen in deze zomerhitte.
