Ik zit met vriend T. op de bank en hij laat voor het eerst zijn site zien, waar al zijn kunst met een grote K. opstaat. Ik vind dat hij mooi werk maakt. Geheel in de lijn van mijn eigen zoektochten: het verlangen naar God... het 'Onbenoembare'... dat wat de wereld voedt en leven geeft. Altijd aanwezig en afwezig tegelijkertijd... Herkenning dus, maar daar zijn we ook vrienden voor.Ergens op zijn bureaublad zweefde nog een foto die hij van mij gemaakt heeft. Kun je die niet toevoegen aan mijn blog, vraag ik. Ik zelf ben namelijk een internetdummie, zonder eigen internetaansluiting. Hij aan het proberen. Poeh, een spanning en sensatie. De foto komt eerst uitvergroot en bedekt de hele voorpagina. Hellup!!! Kun je nog terug? Als zometeen maar niet het hele blog verdwijnt, roep ik.
Nou is het gelukt om het fotootje piepklein aan mijn profiel toe te voegen. Iets groter aan de zijkant zou mooier zijn. Maar zover reiken zijn capaciteiten niet. Zometeen gaat hij eenmalig de foto als afbeelding aan dit blogje proberen te plakken. Kijken of dit lukt. Zijn site is overigens te vinden op: http://www.thijsrutten.nl/.
