Vandaag heb ik een Over Dosis gehad. Aan zingeving, spiritualiteit, meditatie, geloof en aanverwante zaken. In het kader van het op te zetten bibliotheekje in het klooster heb ik achter elkaar boeken gescanned, ik bedoel ze in een zo hoog mogelijk uptempo doorgelezen, om ze te kunnen categoriseren. O.D. O.D. O.D. Ik ga bijna knock out.Bah, wat kan ik dan een hekel hebben aan al dat hoog gestemde... Al die woorden, doelen, idealen die aan je voorbij trekken. Ik geloof eigenlijk helemaal niet in al die spiritualiteit. De Maand van de Spiritualiteit is toch ook een samenwerkingsverband van de KRO, de Trouw en uitgeverij Ten Have, las ik ergens. Dat is toch allemaal ook commercieel héél interessant?
Zeker als het thema dan ook nog eens dat Betere Ik, is. Eindeloze mogelijkheden om weer een franje aan jezelf toe te voegen en daarbij te denken dat je weer heel wat bent op geschoten, op weg naar de hemel. Bah. Koop maar weer een boekje, geef je maar weer op voor een cursusje of workshopje, doe maar weer eens mee aan een lezinkje.
Neem mijn gescheld me maar niet kwalijk. Het is allemaal O.D. O.D. O.D. Er vált helmaal niks te doen of te ontdekken of te onderzoeken. Hoe meer je dat denkt, hoe onrustiger je wordt. Het is een bonte kermis van opties, mogelijkheden en gedoe. Wierrook, klankschalen, geluksstenen, orakelkaarten, glazen piramides, o, o, o, wat een goddelijk vermaak: kassa!!!
Voor mij is het leven maar heel eenvoudig. Zoals in het volgende gedichtje van Chr. J. van Geel:
Olie valt op het water
en liggend denk ik wat
een dromende olie ben ik.
Olie dat in draaiende bewegingen regenboogachtige patronen maakt als het drijft op water. Als je weet dat er een 'ik' is die als die olie is, en een 'ik' die daaronder van helder stil doorzichtig water is... dan... geniet je van alle onverwachte grillige onvoorspelbare kleurige vormen en laat je je tegelijk gewoon dragen door dat water. En het kost niks.
