Om te detoxen van het bombardement aan spiritualiteit en bewustheid van gisteren, ben ik vanochtend maar eens gaan struinen. Langs een rommelmarkt. En daar me gelaafd aan alle rotzooi die er staat. Een geinig lichtgeel tasje gekocht en Lucky Lucks en zo'n ouderwetse Sjors en Sjimmie waar Sjimmie nog dikke negerlippen heeft en bolle ogen. Lekker, toen dat nog mocht, in plaats van al dat aangepaste.Het junglebook in Walt Disneystripvorm en twee kleine boekjes van Dick Bruna. Fien en Pien en Het Ei. Hèhè, ik kom weer helemaal bij. Die Bruna, da's zo knap, die eenvoud die het kenmerk is van het ware en alles in de vier basiskleuren. Daarna in de Turkse supermarkt verse munttakjes gekocht, paarse pulpa, inktvis dus en peperkorrels. Geur. Kleur. Smaak.
Het beukenbos waar ik door heen fietste had een serpentineregen van blad dat waaide, fijn. Maar... geheel ontgift ben ik nog niet. Het is toch wel van de zotte, dit gevoel van betekenis en diepzinnigheid en zwaarte die er aan me kleeft, door alles rondom het klooster. Ik heb een hekel aan de middleclass mensen met hun haaibaai woordenbrij die steeds meer aan komen fladderen en straks van het klooster een Spiritueel centrum met Welbewuste Inspiratie willen maken. Hellep!
Misschien moet ik er wég. Hoor ik er niet. Bruno zegt dat toch ook, geloof ik...
