Ik ben er ooit in het echt geweest: in Sun City in Arizona. Dat is een stad die midden in de woestijn gebouwd is voor rijke oude mensen. De naam van de stad zegt het al: er is altijd zon, heerlijk voor de oude ledematen, en alles is er gebouwd voor comfort & joy. Nieuwsgierig liepen we er rond. Je verwacht een hele hoop ouderen te zien, die vrolijk en flierefluiterig zich voor eeuwig jong voelen, maar het was er doodstil en de mussen vielen bijna van het dak van de hitte. Misschien middagdut-tijd opperde ik, ik bedoel je bent oud en je wilt wat, maar je oude lijf heeft toch heel veel rust nodig.
We gluurden naar binnen in iets wat een centrale ontmoetingruimte leek en zagen een groot zwembad glinsteren. Zo verleidelijk, maar alle deuren zaten op slot. Het had iets uit een oude science fiction film: ruimteschip geland, iedereen meegenomen, niemand te bekennen en de stad wordt zo overgenomen door de aliens. Kan makkelijk zo midden in de woestijn, niemand die er verder wat van merkt want de echte civilisatie is mijlen en mijlen weg, down the highway.
Wie wil daar nou wonen? Alleen maar met leeftijdsgenoten en allemaal doen alsof je daar het eeuwige leven hebt. Ik typ dit blog en een biljarter zegt, na het weerpraatje en de sneeuwverwachting van deze middag: 'Nou ja, dat is maar tijdelijk... alles is tijdelijk... het hele leven is tijdelijk... daarna komt het pas: de Eeuwigheid!
'Nou daar zitten we op te wachten', reageer ik,' fijn, wát een vooruitzicht!'
'Mooi, toch, we hebben nog wat tegoed, dat is zeker!', zegt hij weer op zijn beurt.
Tja, de 'Eeuwigheid': zo'n woord dat aan de ene kant iets moois heeft en van de andere kant iets totaal onmogelijks, want onvoorstelbaar. Is alles daar dan altijd hetzelfde? Dat wil je toch niet? Tenminste niet bij leven...
Sun City: ik denk daar toevallig aan omdat ik foto's daarvan tegen kom van Peter Granser, die daar geweest is. Er wonen 50.000 ouderen die van over heel Amerika aan zijn komen waaien en ze hebben samen de beschikking over 200 doktoren. Ik weet het niet: maakt dat nou gelukkig? Gevangen in een bedrieglijke poging om de tijd te doen stilstaan. Stilstand lijkt mij de echte dood in de pot.
