De schilder Piet Meiners (1857-1903), schildert 'kloosterachtig'. Een ander woord weet ik er even niet voor. Er hangt iets van verstilling en eenvoud en een vage melancholie omheen. Het is gek, hoe je iets van een sfeer meteen kunt traceren. Ik zag eerst zijn schilderij Aren Lezen. Het lijkt gemaakt met Oost Indische inkt, maar het blijkt olieverf te zijn.Een vrouw buigt zich voorover en verzamelt aren. In het bijbelboek Ruth wordt verteld dat Ruth aren leest bij Boaz. Men liet vroeger met opzet wat graan achter na het oogsten op de velden voor arme mensen. Boaz geeft de opdracht om extra graan achter te laten en Ruth verwondert zich over de gulheid van Boaz, voor haar, een vreemdelinge. Later zullen zij trouwen en er zal een zoon geboren worden, die weer een voorvader is van het huis van David, waaruit ook Jezus geboren wordt.
Dat is een mooi gegeven: de verborgen gulheid voor een vreemdeling, mondt uit in liefde, trouw, een verbond tussen mensen en het goddelijke, waar men nu nog over praat.
Die vrouw die aren leest op het schilderij van Piet Meiners; het landschap lijkt verlaten en wat onherbergzaam, maar in haar bezigheid, haar activiteit zit iets van verwachting en anticipatie verstopt.
Het is donker op het schilderij, er zijn geen kleuren en toch gloort het. Misschien zit dat in haar houding: een rechte rug in haar gebogen houding, de concentratie waarmee ze doet, wat ze op dat moment te doen heeft. Een 'armoedige' bezigheid; uit resten wat verzamelen, om uiteindelijk een brood te kunnen bakken. Alleen in een donker landschap. Toekomst en voedsel verscholen in armzalige overblijfselen.
Als je dan googelt op http://www.pietmeiners.nl/ dan zie je wat een lichtdonker wereld aan kleur kan ontvouwen: rode kool in rijen op het land, nieuwe spruiten uit de grond, takken en bomen, een enkel figuur... Het lijkt er soms op, dat doodsheid, afscheid en verlatenheid je soms pas doet voelen, dat het tegendeel vlakbij is, onzichtbaar, maar toch maar met een heel, dunne, bijna doorzichtige vliesachtige wand gescheiden van dat tegendeel. Wie goed zoekt, die vindt altijd wel wat...
Dat denk ik maar op deze grauwe regendag, dezelfde soort dag als vier weken geleden, bij het afscheid van Vader.
PS. Op internet kon ik het schilderij 'Aren lezen' niet vinden, daarom een ander schilderij van Meiners (Lucie)
Lieve Lucie,
Een afbeelding is te vinden als je googelt op 'aren lezen piet meiners'. Zou je hem onder je PS. willen plakken?
De afbeelding die jij erbij geplakt hebt vind ik ook mooi en samen geven ze wel een leuke illustratie van 'elkaars tegendeel zijn'. Bovendien vind ik het wel leuk dat jij op deze wijze een keer in een blog voorkomt! Anders plak je dit mailtje er ook nog bij, voor de volledigheid. Maar dat laat ik aan jouw goede smaak over!
daaaaaaag! mirjam
