Het is bemoedigend, vind ik: de wijze waarop de redactie van religie&filosofie in het katern 'de Verdieping' van Trouw haar kolommen vult. Werkelijk alles komt er aan bod: van hoog wetenschappelijk, tot een of ander splintergroeperinkje in de uithoeken van het christelijk universum, naar boeddhistisch, sekte-achtig en weet ik allemaal niet meer. Vandaag ziet het er heel oogstrelend uit: kleurige 'Hollandse graancirkels', als voedsel voor de ziel.Volle zalen trekt hij, internationaal, en niet het geitenwollensokken publiek wat vaak op spirituele bijeenkomsten te vinden is, maar yuppies en dames op naaldhakken, zoals ook het tijdschrift Happinez daar een nieuwe doelgroep heeft aangeboord: de hogere middleclass, intelligent met een druk bestaan. Janosh noemt hij zich en hij schildert met behulp van de computer en een stem die hem begeleidt, mandala-achtige afbeeldingen met titels als: Stilte, Doorbraak, Vrede, Openheid, Integratie, Ontwaken, Levensplan.
Het is zijn levensverhaal en zijn laconieke, relativerende attitude, die maken dat ik denk: Ja, waarom ook niet? Wat weet ik van wat er allemaal mogelijk is? Niks. Ook dit is een aanspreekbare, aanstekelijke weg waar iets van een goddelijke scherf is neergespat. 'Goddelijk' is daarin ook maar een woord: het gaat om de potentie in mensen om in verbondenheid en harmonie met elkaar en met zichzelve te leven.
Hij was reclameman, maar begon zich gaandeweg af te vragen of dit nu alles was in het leven: eigenlijk was hij alleen maar bezig met vormen van manipulatie, waar je de emoties van mensen probeert te bewerken, zodat zij energiedrankjes en kleding gaan kopen. Hij raakte overspannen en kwam terecht in de achterzaaltjes van het spirituele circuit. Toen kreeg hij in 2003 een spam- e-mailtje over 'harmonische convergentie', een planetenconstellatie die volgens sommigen een ongekende energie zou geven, als je erbij zou gaan mediteren. Hij deed het, er gebeurde niks, maar een paar weken later kreeg hij wel kleurige hologrammen door.
En zo is het gekomen. Weer wat later hoorde hij een stem en hij dacht aanvankelijk: nu word ik schizofreen, maar ondertussen leeft hij er mee. Hij denkt dat alle mensen, die iets met passie doen, uit deze bron putten. Nu organiseert hij bijeenkomsten met muziek uit alle religieuze tradities met zijn beelden en hij denkt dat mensen op deze wijze zicht kunnen krijgen op hun eigen blokkades. Dat het helpt om je onderbewuste, bewust te laten worden.Maar, zo zegt hij heel relativerend: Ik preek geen nieuwe religie. Als iemand iets anders in mijn tekeningen ziet dan ik, prima. Als mensen niet het idee hebben dat ze erdoor veranderen maar de beelden wel inspirerend vinden: ook mooi.
Heel prettig, die toon zonder poeha, gewichtigheid of machtswellust. Het is die lichte toon, die de wereld lichter maakt: licht...
