Welke thema's horen bij een leeftijdfase en welke horen gewoon bij je omdat je nu een maal zo in elkaar steekt en niet anders? Ik had een hernieuwde kennismaking, alweer, met E. die nu twintig is en op wie ik opgepast heb van babytijd tot middelbare school. Ze was gewoon weer vijf uur lang in mijn huis en nu kletsten we van het een naar het ander. Het ging over eerlijk zijn als belangrijk goed en over het gegeven dat jij het altijd bent die de vriendschap onderhoudt, dat er zoveel mensen in je hoofd met je mee gaan, terwijl je zelf al weer vergeten bent, wellicht, en waarom doe je dat? Precies hetzelfde gesprek zoals ik ook met vrienden heb.Je hebt de neiging om te denken dat het bij een leeftijdsfase hoort: een evaluatie over hoe doe ik dat altijd? Wat betekenen relaties en vriendschappen, hoe erg doe ik daar altijd hetzelfde in en genereer ik zo mijn eigen wereld, telkens weer? Maar dat is niet zo: twintigjarigen en pakweg vijftigjarigen kunnen cirkelen ronddom dezelfde thema's. Ook de vraag: waarom wil ik dit en waar komt het uit voort?, hoort hierbij.
Dan kom je er al pratend achter dat de enige manier om hierachter te komen, alleen maar lukt als je helemaal bij jezelf terug kunt keren. Het gaat er niet om wat anderen willen van je, hoe ze oordelen, wat men denkt wie jij bent en wat bij je past. Het gaat erom dat je je eigen verlangen vorm geeft. Dat je niet tevreden bent met een soort algemene constatering: het is nu eenmaal zo en ik kan daar toch niks aan doen. Onzin: je kunt altijd leven vanuit een eigen bron van vreugde en verlangen, vooral als je weet dat daaruit jouw wereld ten diepste ontstaan is: vanuit dat eigen verlangen.
Mijn verlangen heeft altijd ook te maken gehad met: bij jezelf kunnen zijn en een ervaring dat er zoveel schijn is in de wereld. Dat wat écht is en energie en vreugde geeft, dat begint ergens heel dichtbij, vlak onder je hart en je huid. Zo er vaarde ik dat ook weer tijdens de maandagochtendmeditatie: ineens ontspringt er vreugde, pure vreugde om wat en waartoe, ik weet het niet. Vreugde om het bestaan zelf; dat ik hier leef en adem, hier en NU.
