Soms vergeet ik in wat voor contrasterende werelden ik leef. PAASBINGO?????!!!!, bestaat dat écht? R. de abdis viel bijna om van verbazing. O ja. Voor mij een heel doorsnee gewoon woord vanuit het wijkcentrum, ik ken al 20 jaar Paasbingo's, maar voor een ander een totaal niet-te-begrijpen-fenomeen. Pasen, het hoogtijfeest in de christelijke kerk, dat is toch niet te rijmen met een bingo? Tja, voor mij wel. Soms vergeet ik ook hoezeer reflecteren ('Stilte reflectie' staat er boven de folder van de meditatie avonden), een heel vanzelfsprekend deel van mijn ikje is. Over alles, altijd gaan mijn gedachten. Daarmee vind ik veel gedachten van anderen, vooral als ze in boekjes verschijnen gauw geneuzel. Daar vul je toch geen boek mee, denk ik dan, met deze huis-, tuin- en keuken- gedachten? Daar vul je een blogje mee, bijvoorbeeld, maar geen boek. Dan vind ik mezelf, tot mijn eigen verbazing, bijna terug als een vat vol ongeduld. O, die wereld met al haar acties, intenties, doelen, strevingen! Mensen leven van de ene illusie naar de andere. Doe ik daar zelf dan niet aan? (Alweer zo'n vraag) Ik weet het niet. Elke dag een moment van helder bewustzijn: voelen dat je leeft, genieten tot in je hele wezen. Intens vreugedevol en dankbaar zijn, je overgeven aan de stilte... Dat is mijn enige streven.
Vandaag liep ik de bloesemtocht. Prachtig, vanaf Geldermalsen langs de Linge, een route door fruitboomgaarden, langs oude bloeiende appelbomen, over bruggen die door het leger voor deze ene dag daar zijn aangelegd, soldaten in de zon: dit is een land in vredestijd. Die duizenden mensen, een lange sliert door de Betuwe, de dorpse harmonie die in rood-blauwe pakjes onder een tent muziek aan het maken is, zo wil ik wel altijd samen met anderen bestaan: het leven als een bloesemtocht.
