Alleen een bedje om in te slapen... dat heb ik nu. Op een zolderkamer, rijen ijzeren stapelbedden vlak naast elkaar, alles blauw geschilderd, met TL krakkemikkige buizen, die schuin bijna naar beneden storten en een gat in het plafond recht boven me. Pinkhostel, heet het, en ja hoor, het pink is niet voor niks; twee jonge homootjes zijn de gastheren. Eentje uit Afrika en dan opent zich een ander associatieveld, want dáár is een Tl buis een luxe want dan heb je electriciteit en blauw... Marokkaans blauw... sjiek! Blauw is daar de kleur van de zee en de verte. Er hangt hier de sfeer van de film My beautifull laundrete, waar twee homojongens een bestaan proberen op te bouwen in een achterstandswijk in een grote stad .
's Middags had ik nog oog in oog gestaan met Camilla, zo heet ze toch?, degene van wie Lady Di zei, dat ze in haar huwelijk met zijn drieën waren, en tegen wie prins Charles in een afgetapt telefoongesprek heeft geexclameerd, dat hij wel haar tampon wilde zijn! Kijk, dat soort dingen herinner ik me wel ineens, maar haar naam wil me maar niet te binnen schieten. Ook prins Charles passeerde me op 3 meter, een oude man, die wordt nooit meer koning, en dat gebeurde in het Alcazares in Sevilla.
De Alcazares, het ander pronkstuk van Sevilla, tegenover de kathedraal gesitueerd, gebouwd door een christleijke koning die door de adel en de clerus toen, Peter de Wrede werd genoemd, maar de grotendeels islamitische bevolking toen, noemde hem Peter de Rechtvaardige. Hij heeft zijn paleis laten bouwen door Islamitische architecten en dat levert een prachtig, duizend en een nacht paleis op en tuinen met fonteinen, die in de middag, door dat koninklijk bezoek bijna leeg waren, zodat de sfeer van weleer ineens voelbaar was, zonder al die groepen touristen in de ochtend.
Dit blog typ ik nu af in The Melting Pot Backpackers, alwaar ik in de ochtend door de binnenstad en over het strand van Malaga, naar toe ben gelopen. Het oorspronkelijke blog dat ik om 1 uur 's nachts typte in het Pinkhostel was grotendeels verdwenen en ach, nu is hier mijn bedje nog niet opgemaakt, dus dit kan wel even, nu. Zometeen naar het strand! Nog even me koesteren in de zon, want morgenochtend vertrek ik weer naar Nederland. Het einde van een prachtige week, die ik in mijn leventje zal koesteren.