Bij het Clarissenklooster is aan de andere kant van de straat een helemaal nieuwe wijk herrezen. Dus de zusters hadden bedacht om hun nieuwe buren uit te nodigen voor een kennis making. En dan vooruit, ook de oude buren aan de andere zijden van het klooster. Van de 15 verstuurde uitnodigingen, persoonlijk aan de deur afgeleverd, waren er elf komen opdagen. Een niet onaardig resultaat, vind ik.Vanaf de bovenverdieping van het klooster heb je een aardig overzicht van wat er zoal beneden gebeurd. Dus de zusters hadden al uitgebreid gezien hoe vier buren elkaar waren gaan ophalen, van deur tot deur en dat er telkens wat bij kwam: bloemen, een taart, alvorens ze met zijn allen aanbelden. Eentje had gezegd, dat ze zich al had afgevraagd, hoe ze kennis konden maken, dat kon niet, want het was een gesloten klooster. Dat klinkt, schiet er door me heen, bijna als een gesloten inrichting!
Je weet niet hoe vreemd ze ons eigenlijk vinden, mijmerde zuster M. Ik denk toch wel heel vreemd... een oude buur had gezegd dat met Pasen het er een spookhuis leek. In de Paasnacht gaan alle lichten uit in het klooster en wordt er in de hal het paasvuur onstoken waarna een ieder achter elkaar een kaarsje daaraan onsteekt en zo naar de kapel loopt. Dan loop je een gang door langs de buitenramen. Als je dat van buiten af beziet, dan zie je dat ineens voor je: vage schimmen langs de ramen, rood-oranje lichtjes van flakkerende kaarsen: spookachtig!
Zuster M. had nog een vraag voor me: de zusters waren bezig met een brochure die overhandigd kon worden als mensen vroegen wie ze nou eigenlijk waren en wat ze doen. Met name na de meditatie avonden, waar een vrije inloop is, gebeurt dat regelmatig. Of ik wilde kijken naar het resultaat. Je mag het helemaal afschieten hoor, we zijn zomaar wat begonnen, maar van binnen uit weet je soms niet of het wel aan zal slaan.
Ja, natuurlijk, ik kijk graag naar het resultaat. Als ik me verplaats in de meditatieganger met de miniemste kennis van een klooster, zo iemand die per toeval de flyer of het affiche is tegen gekomen en denkt, ach waarom niet, ik ben nog nooit in een klooster geweest, dus een keertje kijken kan wel een leuke ervaring zijn en die dan plotsklaps in de kapel zit met een aantal zusters daarbij die ook mediteren in hun bruine habijt... wat zou je dan willen weten? ...
Ik zou niet geïnteresseerd zijn in historische info of zo over het ontstaan van de orde, ik wil iets lezen wat me zou kunnen raken. Iets van de persoonlijke beleving van die vrouw in habijt, waar ik net naast zat op een meditatiebankje. Wat beweegt haar, waarom wil ze daar zijn, in dat klooster? Geen geloofsgetuigenis, maar iets heel concreets, wat dagelijks gebeurt, wat houdt een mens daar, in dat klooster? Zoiets. Ik ga proberen om met deze ogen die brochure te lezen.
