zaterdag 11 februari 2012

Anouar Brahem

Gisteren viel me weer zo'n plek toe, waar je denkt: dit is helemaal volmaakt, wat heerlijk, laat me hier voorlopig blijven. Ik lag te dobberen in warm water in een achthoekige badkuip, in het schemerduister, boven me een diepblauwe sterrenhemel van aan- en uitgaande lichtjes. Een hamam-sfeer, vochtig en warm en mistig en het Nabije Oosten werd vervolmaakt dichtbij gebracht omdat er door de boxen een rustig verstild concert van Anouar Brahem klonk.


De muziek van Anouar Brahem stroomt diep in mijn bloedaderen, de langzame trage gang gaat zoals de gedachtenstromen in mijn geest. Gisteren dacht ik dat dit toch echt wellicht komt, omdat ik zulk soort muziek, met name het muziekinstrument de Oud, heel vroeger al gehoord heb. Ik was nu ineens op het open terras aan de rand van de woestijn van Tunesië, met een werkelijke sterrenhemel boven me en hoorde muziek van binnen naar buiten stromen.

Daar liggen en de ruimte van de woestijn om mij heen vermoeden, het was een van de eerste ervaringen dat het broze vloeipapier van een kinderlijke overzichtelijke wereld, met een zachte vinger die daar doorheen prikt, geopend werd en ik ging vermoeden dat de wereld nog zo heel onbekend voor mij was. In diezelfde vakantie, ik was twaalf ofzo, gebeurde het me ook dat ik ergens in een woestijndorp in de deur van een huis stond, op een ommuurde binnenplaats keek en er met een schok binnen kwam:' ik ben ooit man geweest en heb in zo'n soort huis gevangen gezeten'. Héél, heel merkwaardig en toch om nooit meer te vergeten.

Over mannen gesproken... ik dobberde daar dus in de sauna, helemaal van de wereld, totdat ik onder water een gestrekte arm zag met een hand daaraan met reikende vingers, nog geen 25 cm van me vandaan. Daar bleek een man aan te zitten die naast me was gaan liggen. Eigenlijk kon ik niks anders meer doen dan devoot mijn armen en handen op mijn borstkas plaatsen. Toen ging hij weer. Even later gebeurde precies hetzelfde wéér, met een andere man. Is dit de equivalent van de ontmoetingsplekken in homosauna's? Gelukkig had ik mijn eigen man: Anouar Brahem en zijn muziek.