Ik weet ook niet waarom ik er toch bij wil zijn: de carnavalsoptocht in Knotsenburg, zoals mijn stad deze dagen heet. Morgen ga ik traditiegetrouw naar Rosenmontag. 'Ja, ga maar hoor', zeiden ze in mijn wijkcentrum. En dus is er geen open inloop op de maandag omdat 'Mirjam naar Rosenmontag gaat'. Veel plezier zeiden ze bij het afscheid, waar tot slot de muziek keihard aan gezet werd en we met zijn allen een polonaise dansten.Die denken misschien dat ik lallend en bierdrinkend me door de straten begeef. 'Ben je getrouwd?' 'Nee.' 'Wil je een vrouw of een man?' 'Maakt me niet uit.' 'Ja, dat kan ook, ze zegt dat het haar niet uitmaakt', hoor ik de een tegen de ander zeggen. Ik voel me juist heel stil, terwijl ik in het zonnetje, na een hagelbui, wacht tot de optocht zal beginnen. Eén non, in de bus. Een Capucijnse pater. Dat is de oogst aan religieuze verkleedpartij om me heen, ik hou er een zwak voor.
Het duurde me te lang, dus ik liep de optocht tegemoet. Het is toch vooral een poging tot...tot wat? Feestvreugde, temperament, dynamiek. Gisteren zag ik heel oude afleveringen van de eerste Star Trek crew. Een beetje bijgekleurd met de huidige technieken. De felle kleuren van het Carnaval in de kleding van de buitenaardse wezens, op de drukknopjes van de nu al geheel verouderde techniek. Het decor van een buitenaardse planeet, als het interieur van een carnavalswagen. Wat takken, wat neprotsen, harige monsters van teddyberenbont. Maar de verhalen bevatten allemaal een gedachtegang, een doordenkertje.
Dat was er mis met de optocht vandaag in Knotsenburg. Het thema was 'Grenzeloos Knotsenburg'. Ik heb maar één wagen gezien die iets met dat thema gedaan heeft. Niemand die zich er verder wat van aangetrokken heeft, niemand op zoek naar Diepgang, want hoe druk en kleurig het Carnaval ook mag wezen: van oudsher is zo'n optocht ook een vrolijke wijze waarop het kleine en grote leed verwerkt werd. Dat zoek ik er dus...
Grenzeloos: het was een mooi thema. Space the final frontier...to boldly go where no man has been... Zo begint elke aflevering waarin de grenzen van het alledaagse worden opgerekt. These are the voyages of the starship Enterprise... Met mijn eigen ruimteschip onderzoek ik de ruimtes om me heen, in boeken en films en kunst, op de straat en in het klooster, overal waar ik vermoed dat er een grens doorbroken kan worden. De ontdekking van nieuwe ruimte: dat is mijn Enterprise.
