Meer dan tien jaar geleden, heb ik tien jaar lang poezen in huis gehad. Dit weekend paste ik op twee zwarte jongetjes: katers wel te verstaan. De eerste keer dat je jezelf weer in een leeg huis hoort praten! Lokken, zomaar wat, en de katers die je aan kijken, iets dichterbij komen en dan weer hun eigen gang gaan en gaan stoeien met elkaar. De ene ging na een half uur met zijn rug toe op de bank bij me zitten, liet zich aaien en keerde zich daarna om en nestelde zich in een arm.O ja: zo is dat: etenswaar tot ver boven op de koelkast, half verstopt in een bakje is niet veilig. Chips eten op de bank is een slinks en vlug wat naar binnen snacken. Verstoppen onder twee kussens, heeft geen zin, poes blijft zoeken. Een zak brokjes niet op het aanrecht laten staan, niks van eten mag het daglicht blijven zien. En dan blijkt er iets van een lichaamsgeheugen in je te zitten.
Want ik kwam thuis en nog steeds denkt mijn lichaam dat ik dingen op moet bergen. Ik waan ze om me heen. Gisteren bakte ik weer een cake en was op mijn hoede voor aflikkers, maar niet nodig. Vanochtend vroeg werd ik wakker en meende ik dat er eentje tegen de deur stond te krabben voor het ontbijt. Maar het was het geruis van de verwarmingsbuizen. Het lijkt wel of je je lichaam weer anders moet afstellen.
Na tien jaar zit zo'n programma van tien jaar daarvoor dus in je geprint. Je hebt als het ware een plek voor hongerige katten om je heen geschapen, zó dat die honger niet telkens gevoed kan worden. Je gaat uitnodigend zitten zodat ze het eten vergeten en zich willen nestelen bij je.
Misschien geldt dat ook zo voor stilte en meditatie: dat je allereerst met je lichaam een plek daarvoor maakt. Soms begin ik de meditatie ook zo: stel je zelf een plek voor in je lichaam waar het licht en stil en warm is. Probeer die plek uit te breiden in je lichaam.
Na het lichaam komt de geest dan vanzelf. Nadat je de hongerige katten in jezelf niet steeds van eten voorziet, worden ze rustig. Dan daalt de geest neer op een plek, jouw lichaam, en begeestert vervolgens al jouw daden, aspiraties en intenties: hartverwarmend.
