Dat was een poosje Lewis, de oude assistent in zijn jonge jaren van inspecteur Morse, maar nu zelf hoofinspecteur met een wel heel leuke assistent, om wie ik regelmatig moet grinneken: een jonge kerel die ooit theologie heeft gestudeerd en dacht om priester te worden. Héél belezen en cultureel onderlegd en hij speelt gitaar, in de loop van de tijd van een mengeling van Jazz met oude madrigalen, naar folk en een mix van nieuwe stijlen. Alles speelt zich als vanouds af in Oxford en dat ademt met al die oude gebouwen natuurlijk ook iets van kloosterlijke sferen. Lewis, ooit gelukkig getrouwd, is zijn vrouw verloren bij een auto ongeluk en best wel af en toe een beetje eenzaam en er hangt een erotische spanning tussen hem en zijn patholoog -anatoom. Ziehier het wereldje waarop het goed inslapen is.
De laatste dagen ben ik op Borgen. Ik loop natuurlijk gigantsich achter, want ik heb wel ooit opgevangen dat dit een groot kijkcijfercanon was. Hier volg je de eerste vrouwelijk premier van Denemarken, zo'n vrouw die je meteen sympathiek vind omdat ze wel een drive heeft, maar niet persé op macht uit is. Misschien vind ik haar man nog wel leuker, oftewel hun huwelijk: ze hebben een leuk sexleven en maken daar grapjes over. De politieke kant vind ik verbazingwekkend en ik vraag me af of het in het echt ook zo gaat: een koehandel waar met groot gemak het bouwen van een snelweg weer wordt ingeruild voor een uitsteltermijn van een milieubelasting om 'rechts' te behagen.
Lewis gaat rustig en gestaag voort van zaak naar zaak, zich wel thuis voelend in hoe zijn leven geworden is, maar wel met een beetje een soort eenvoudige melacholie om zich heen omdat hij alleen is en zijn vrouw mist: het doet soms aan het single-zijn van Morse denken, maar het is natuurlijk anders. Zijn theologie-assistent is degene wiens kijk-op-de wereld nog regelmatig op de kop wordt gezet.
Bij Borgen zie je die vrouwelijke premier langzamerhand steeds meer verstrikt raken in de ''vuile 'wereld om haar heen. Voor het eerst een leugen verkopen, toch weer haar sluwe spindoctor in de armen nemen, die ze eerst onstlagen had omdat ze niet houdt van oneerlijke mensen. Hier is deze spindoctor met al zijn bombarie, een beetje de alenige zielepiet. Die houdt nog steeds van zijn ex, een journaliste, wier ster rijzende is, als anchorvrouw van de dagelijkse nieuwsshow op de tv. Zouden ze elkaar toch nog krijgen? En blijft dat fantastische huwelijk van de premier wel in stand? Met dit soort vragen slaap ik dan in.
