Life-soap

Sinds ik de enige beheerder ben in 'mijn eigen' kleine wijkcentrum, voel ik me soms in een dorp wonen, waar je dan een BN-er bent. Boodschappen doen in de AH is ook groeten naar de bedrijfsleider en door het overdekte winkelcentrum lopen, is minstens één keertje groeten naar een bekende. Volgende week maakt de gemeenteraad een ronde door de wijk, ze komen ook in het wijkcentrum, waar de nu actieve activiteitencommisssie mag gaan vertellen over hun eigen ontplooide  initiatieven van de afgelopen tijd en ik ben er ook als gast uitgenodigd door de wijkmanager. Want als beheerder was ik er sowieso al.

Een poosje geleden vroeg B. mij lachend:" Hoe zit dat Mirjam, die man met de etalagebenen, die er telkens is als je alleen bent, heeft ie soms een oogje op je, hij is niet weg te slaan! Nou heb ik hem al een paar keer gezien, terwijl het allang sluitingstijd was!'  Nou, zei ik, nee hoor, niet dat ik weet,  hij is lid van de activiteitencommissie, hij komt zomaar langs en ik ben zo aardig om iemand niet direct de deur uit te kijken, ook al is het al wat later'.

Gisterenavond kwam hij ook onverwacht langs, tijdens de kaart-avond. Met twee dartborden, want dat is het nieuwste idee: om een dartclub op te richten en bij de AH waren ze toevallig in de aanbieding. Dus wij borden uitpakken, pijltjes bekijken, hij uitleggen hoe en wat, weer naar de winkel voor reserveonderdelen. weer terug. Na de cappuccino zei hij: nou dan ga ik maar weer...of heb je nu tijd? ... Zal ik je dan het dobbelen uitleggen?

 Ik wil graag op de maandagmiddag een gezellige spelletjesmiddag, afgelopen maandag heb ik ge-mens-erger-je-niet, met G., die prompt Donderdagmiddag weer binnen kwam: 'Zullen we weer een potje?... Maar ik stond op het punt om naar huis te gaan.

Enfin; dobbelen dus, het soort spelletje waar ik verslaafd aan kan raken, zoals ik héééel lang   geleden een poos verslaafd was aan yahtzee. Maar  in de drukte van het spel voelde ik ineens een merkwaardige stemming om me heen. Alle kaarters leken wel een beetje uitgelaten en ik zag de lachende blikken die over en weer geworpen werden. O, gut, nee toch, ze zullen toch niet met zijn allen denken dat...het de goede weg opgaat tussen T. en Mirjam? ...

Binnenkort zal ik het wel weer horen: Hé Mirjam, hoe zit dat, hij kwam op zijn paasbest binnen en jij zag er ook al zo leuk uit! Toevallig had H. in het begin van de avond complimentjes zitten maken  en iedereen er om heen riep toen: Zeg je dat ook wel tegen L.?  (zijn vrouw). Ja, hoor, elke dag, riep hij. Life-soap, zoals die oude Amerikaanse  tv-serie Cheers, die zich afspeelt in een café en dat nog altijd herhaald wordt.  Of  dichter bij huis:  Het Schaap met de Vijf Poten.