Het begint op de drukke luchthaven van Parijs en de metro's daaromheen. Het doet precies wat ik me ook vaak zit voor te stellen, wanneer ik in een mensenmassa ben: elk van die mensen zit in een eigen wereldje. Dus je hoort flarden van gesprekken bij elk hoofd, de lijstjes die ze maken van wat ze nog moeten doen, herinneringen aan een vrijpartij, klassieke muziek op, drukke hip-hop, zorgen en blijheid. Tussen al die mensen zitten er twee, Gary en Audrey die daarna in de film gevolgd worden.
Gary is zakenman uit San Francisco die naar Parijs is gekomen om een belangrijke deal verder op weg te helpen. Audrey blijkt kamermeisje te zijn in het hotel, vlak bij de vlieghaven, waar Gary één nacht zal verblijven om 's ochtends om 8.00 uur alweer naar Dubai te vertrekken. Beide zien binnen in de vlieghaven en buiten op vuilnisbakken al musjes vliegen, waar hun oog even op valt.
Gary krijgt midden in de nacht een angstaanval, rent zijn hotelkamer uit naar buiten en besluit in die nacht om nooit meer terug te keren naar zijn oude leven. Hij zegt alles af, heeft met zijn vrouw een akelig Skype-gesprek en als hij even van zijn hotelkamer weg is, doet Audrey zijn kamer, kijkt in zijn spullen en ziet dat Gary al helemaal niet meer in Parijs zou moeten zijn. Gary vliegt dus weg uit zijn leven.
Audrey, ondertussen, maakt iets anders mee. Ze gaat naar het dak van het hotel en wordt plotseling een musje. Je hoort haar stem en gedachten en je vliegt met haar mee. Door de stad, naar een mussenkolonie, bij mensen naar binnen, door het hotel, ook naar Gary's kamer. Op het einde wordt ze weer een gewoon meisje, die Gary een goede reis wenst. Als musje heeft ze ontdekt dat deze een reis door Frankrijk aan het plannen is, naar San Sebastian en naar Perpignan.
Ach, het klinkt waarschijnlijk helemaal naar niks, zó, deze film. Maar het raakt aan een gebied in je, waar je altijd weg kunt vliegen, waar je op allerlei plekken kunt komen, aan de mogelijkheid om wél, elk moment je gewone, bekende leven helemaal om te gooien en iets heel anders te gaan doen, andere dingen te ervaren, anders gaan zien. Ikzelf heb die behoefte op dit moment niet. Maar ik zie toch best wel wat mensen om me heen, die Bird people zijn: die je als het ware op de vensterbank verlangend naar buiten ziet kijken en die je een nieuwe vlucht gunt.
