Ik dacht: moeten, wat is dat nou toch, wat een spanning en zenuwen hoorde ik in de stem van die vrouw.... er moet nog een kind naar de trampoline. Ik dacht aan mijn kindertijd, waar Moeder ooit een kinderkermis voor de buurt organiseerde, zonder stress in mijn herinnering. In de kelder en in de tuin hadden we attracties gemaakt. Dat deed ze toch maar, ze was een beetje kind met de kinderen en wat ze zelf leuk vond, dat gunde ze ons. Ze bakte ook oliebollen. maar toen bleek dat een kindje een bestelling deed, namens haar moeder, toen werd ze kwaad. Dat was de bedoeling niet.
Wij hadden een spookhuis gemaakt in ‘het hol’, dat was een ondergrondse kruipruimte in de kelder, die tot over de helft van het huis ging. Die was bekleed met vloerbedekking en daar speelden we in. Voor deze gelegenheid mochten kinderen in het donker erin kruipen, we hadden lange draden over de route gehangen en enge poppenkastpoppen enzo verlicht. Maar het engste was, voor die kinderen dat ik er ook in zat en dan een kind aanraakte.
Al die herinneringen buitelden door mij heen, en toen opende een dagpauwoogvlinder op een tak op de grond, iets verderop haar vleugels. Ik stopte met harken, ja het blijft speciaal. ‘ Dat deed je goed hoor’, zei ik tegen moeder of tegen niemand in het bijzonder, ‘ik heb leuke jeugdherinneringen.’
Het moeten op de trampoline, bleek het einde van een parcours; op die trampoline lag een zakje snoep te wachten. Er werd een verjaardagsfeestje gevierd, een picknicktafel met slingers en alle kinderen op het einde, smikkelend aan de frietjes. En toen moest er nog een foto worden gemaakt en nog steeds was er die spanning in de stem van deze moeder.
Moederschap is in deze tijden een ware uitputtingsslag, denk ik. Ik zou me verscheurd voelen. Dat je enerzijds wilt dat je kind het leukste verjaardagspartijtje van de wereld heeft en een originele verjaardags-traktatie. Dat ik anderzijds dan waarschijnlijk zou denken: kan het allemaal niet wat eenvoudiger, hoe sjiek en duur moet het allemaal zijn, waarom die concurrentieslag? Maar dat ik dan natuurlijk toch niet had gewild dat mijn kind de meest saaie traktatie zou hebben en helemaal niet verrassend voor de dag zou komen. Je gunt je kind natuurlijk een goede plek in de peergroup.... Ik geloof dat moeder daar niet zo mee bezig was en misschien speelde dat vroeger ook minder. Zij organiseerde gewoon voor haar eigen lol die kinderkermis.
