Onbeschermd gaan reizen is ook onverantwoord, zowel voor jezelf en anderen, dat er ouders zijn die weigeren om hun kroost te laten inenten, is ook het je terugtrekken in je eigen kleine wereldje en zo is het niet: elke griepgolf laat zien dat wij op lichamelijk niveau met elkaar verbonden zijn. Dit jaar werd me ook voor het eerst de griepprik aangeboden, naar die laat ik dit jaar maar overgaan, ook omdat dit levend organisme dat ik ben, zich juist verplaatst naar andere delen van de wereld.
Vandaag bleek dat alle vaccinaties nog geldig waren, op de Dtp-prik na, die tien jaar geldig blijft. Maar al die anderen, waar ook 10 jaar bijstond of zelfs 30 jaar, ze zijn levenslang geldig verklaard. Voortschrijdend inzicht van de wetenschap, zei de verpleegkundige. Eerlijk gezegd begrijp ik niet goed hoe, ik krijg het niet logisch beredeneerd, het kan toch niet zo zijn dat een aanzienlijk aantal mensen na 10 jaar of 30 jaar bewust geen herhaalprik heeft gehaald terwijl ze zich willens en wetens toen wél hebben blootgesteld aan ziektes? En dat al die mensen nu dan dood zijn, ‘gewoon’, dus niet bezweken aan een tropische ziekte?
Het geeft een soort van tevreden en voldaan gevoel, dat ik nooit meer van mijn leven vaccinaties hoef te halen, behalve misschien over 10 jaar die dtp-prik. Alsof je lichaam ergens in heeft geïnvesteerd terwijl je daar zelf niks voor hebt hoeven doen. Waarom weet ik niet, maar het liedje this is the first day of my life van Bright Eyes kwam in mij op. Het is één van de liefste en aanstekelijkste filmpjes die ik ken: je ziet allerlei mensen met koptelefoons op, op dezelfde bank in dezelfde kamer, luisteren naar dit liedje.
O, ik weet het ineens: de woorden ‘voldaan’ en ‘tevreden’ en ‘aanstekelijk’ . En dat je er niks voor hoeft te doen om in zo’n staat te geraken. Een staat waarin alles mogelijk is: This is the first day of your life: leven als een reis die elke keer begint bij de eerste voetstap.
