Zonder iPad had ik deze reis nooit zo gemakkelijk kunnen ontwikkelen. Liggend op bed of bank, snel van het een naar het ander, kijken, vergelijken, je verdiepen... al surfend is er al een hele reis gemaakt in mijn hoofd. En nu gaat het écht gebeuren en zal het weer onvoorstelbaar anders zijn, dan wat je bedenkt of verwacht.
Met een paar drukken op de knop, is alles zó geregeld. Maar toen het afdrukken van de boardingpas net niet meteen lukte en ik naar een speciale balie moest gaan, schiet het toch door me heen: het zal toch niet... niemand heeft mijn paspoort en het hele proces gezien. En gisteren heb ik ook voor de zekerheid de vrije keuze-dag, mijn eerste,van de trein uit de machine ‘opgehaald’. Ook niet letterlijk dus, want je krijgt niks in handen, er komt weer geen mens aan te pas.
Want ik heb aanvankelijk héėl ambachtelijke gedachten: hoe kunnen ze nou keuze-vrije dagen op mijn pas zetten, terwijl ik de pas gewoon thuis heb?! Moeten ze er niet aan ‘ sleutelen’. Ofzo? Alles boeken op de bank heeft meer het idee dat internet een soort telefoon is en dat het daarom zomaar kan. Dat er dan ‘aan de andere kant’ mensen zijn die dit regelen en dat dan weer op internet melden. Maar bij vliegtickets gaat het zó snel, dat moet wel geautomatiseerd zijn. Toch?
O, hellep, ik moet naar de gate lopen!
