Agnes Denes. Tuintjes/kleedjesdag.

Ik ben een interessante kunstenaar tegengekomen die projecten op de wereld heeft gezet waarvan ik, eerlijk gezegd altijd heb gedacht: als ik kunstenaar was, dan zou ik dit soort dingen maken. Dat dacht ik dan bij de inpak-projecten van het echtpaar Christo. Dan is er een ingépakte Pont Neuf in Parijs of de Reichstag in Berlijn en dan is één van de grootste moeiten erin de eindeloze bureaucratie en onderhandelingen met de autoriteiten. Allemaal goed gedocumenteerd als onderdeel van het kunstproject.

Dan wordt het eindelijk gerealiseerd, maar voor een korte tijd, daarna moet alles weer weg. Ik dacht: eigenlijk zou er een kunstenaar moeten zijn die kunstprojecten in de natuur maakt, ook groots en dat het dan blijft en groeit. Zij bestaat: Agnes Denes. Vlak voor de Coronatijd was er een overzichtstentoonstelling van haar in The Shed, een kunstcentrum in New York. In deze stad heeft ze ooit een gigantisch korenveld gemaakt. Oké dat was ook niet blijvend en lijkt qua conceptontwikkelingen op het werk van Christo, alleen is bij haar een essentiële component: de levende natuur en de samenwerking met anderen daarin. Het gigantische korenveld midden in de stad zaaien, verzorgen, oogsten met landbouwmachines: dat leek even  op een boerenbedrijf in de metropool.

Wat wel blijvend is en ze hoopt van generatie op generatie,  is Tree Mountain. Een halve berg waarop zij 11.000 bomen plantte, die elk een eigenaar hebben, die zorg dragen voor hun boom en tezamen vormen ze een spiraalachtig mathematisch patroon. Je ziet haar als vrouw van nog geen middelbare leeftijd, haar eigen stek planten en nu is het dus  al een aardig ruisend bos. Ik vind dit een heel mooi project. Ook dat je het voortbestaan ervan in de handen van velen legt.

Ondertussen ben ik weer even in mijn stad. Mijn e-bike kan ik dinsdag ophalen en nu kan ik thuis nog wat kleine dingen bij elkaar verzamelen en weer naar Hoenderloo brengen. Waaronder de heggenschaar, want het gazonnetje heeft wel een knipbeurt nodig. De fietstocht is geen enkele moeite met de leen-ebike, harde tegenwind doet je niks en het landschap dat aan je voorbij trekt is ideaal gevarieerd. Van de uitgestrekte Deelense heide en het vliegveld, door de bossen van Schaarsbergen, Arnhem komt in zicht; in het Sonsbeekpark pauzeren en daarna het land tussen de rivieren over het Rijn-Waalpad en via de brug de Oversteek alweer thuis.

Hier was het vandaag ‘Tuintjes-/Kleedjesdag’, een zelf verzonnen initiatief van mijn overbuurvrouw, een naamgenote. Je hoeft er alleen melding van te maken bij de gemeente voor een toestemming. Ieder spreidt voor het eigen huis een kleedje uit met spul, een soort Koninginnedag dus. Een goede wijze om wijk/buurgenoten te leren kennen. Tot mijn schaamte woont er schuin tegenover op een hoek al bijna 15 jaar een gezin met drie kinderen, waar ik altijd heb gedacht dat er een man alleen woonde... Mijn  opbrengst is 5,50 euri, maar je doet het natuurlijk  voor de gezelligheid.